نیژ

لغت نامه دهخدا

نیژ. ( اِ ) گیاهی است که بر درخت پیچد و به عربی عشقه گویند. ( برهان قاطع ) ( از ناظم الاطباء ). لبلاب باشد که خود را بر درخت پیچاند. ( از فرهنگ خطی ). نویچ. ( فرهنگ فارسی معین ). || عاشق سخت و مبرم. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

عشقه، لبلاب.

پیشنهاد کاربران

ما در اوستایی، پیشوندِ {نیژ} را داشتیم که چَمِ {به بیرون، به سوی بیرون} میدهد و از نِگاه مَن شایسته است از این پیشوند بکار برد.
این پیشوند از نِگاه من، افزون بر {به بیرون}، میتوانند چَمِ {پخش کردن، گُستردن، نَفی، به پشت، جدا کردن} نیز بدهد که شایسته است.
...
[مشاهده متن کامل]

پیشوند دیگری که چِنین کاربردی را دارد، پیشوندِ {آز/زِ} است که در {زدودن} میبینیم و این پیشوند برابر {به بیرون} است.
اگر بِخواهیم با الگوی ساده شدن پیشوند ها پیش برویم، میتوانیم این پیشوندِ {نیژ} را برای آسانی به ریختِ {نِژ/نَژ} در آوریم.
یِک نمونه برای این پیشوند، واژه {نیژ بَر} در اوستایی است که برابر {بیرون بردن} است و {بَر} همان {بُردن} است. ( دَر فرتورِ زیر می بینید )
پَسگَشت:رویه 1019 نِبیگِ فرهنگ واژه های اوستا، نسگ ( جلد ) دوم

نیژ

بپرس