نیوه مانگ فیلم سینمایی محصول ایران، اتریش و فرانسه ساخته سال ۲۰۰۶ میلادی به کارگردانی بهمن قبادی است. «نیوه مانگ» پس از فیلم های «زمانی برای مستی اسب ها» ( ۱۳۷۸ ) ، «آوازهای سرزمین مادری ام» ( ۱۳۸۱ ) و «لاک پشت ها هم پرواز می کنند» ( ۱۳۸۲ ) چهارمین ساختهٔ بهمن قبادی است. این فیلم در جشنواره های متعدد بین المللی از جمله جشنواره فیلم سن سباستین شرکت کرده و جوایز معتبری را کسب نموده است.
... [مشاهده متن کامل]
«مامو»، نوازنده پیر و سرشناس کردستان، همراه فرزندانش سفری را برای اجرای کنسرت در عراق پس از صدام آغاز می کند. در این سفر، کاکو مرد میانسالی که خود را ارادت مند مامو می داند، به عنوان راننده و با اتوبوسی که از دوستش قرض گرفته است، او را همراهی می کند. مامو یکی یکی فرزندانش را که در نواحی مختلف زندگی می کنند جمع می کند، اما آخرین پسرش پیش از سوار شدن به اتوبوس از پدر می خواهد دقایقی از ماشین پیاده شود. پسر به مامو می گوید که «پیر» روستا گفته که بهتر است مامو به این سفر نرود زیرا هنگامی که ماه کامل شود برای او اتفاقی خواهد افتاد. مامو می گوید به هر طریق که باشد این سفر را ادامه خواهد داد زیرا سال هاست جلوی کارش گرفته شده است. مامو به سراغ زن خواننده ای به نام هشو ( به معنای خوشهٔ انگور ) می رود که سال هاست همراه ۱۳۳۴زن دیگر در تبعید زندگی می کند اما هشو صدای پیشین اعتماد به نفسش از دست داده است. آن ها در مسیر عبور از مرز با حوادث و موانع متفاوتی روبه رو می شوند.
چهارمین فیلم سینمایی بهمن قبادی فیلمساز کرد ایرانی مانند سه فیلم پیشین او به درد و رنج مردم کرد می پردازد و بازمانند سه فیلم قبلی، نه به کردهای یک کشور بلکه به سرگذشت مردم اقلیمی یگانه و بزرگتر به نام «کردستان» نظر دارد.
فیلم در روستایی در کردستان ایران شروع می شود. کاکو کردی سرزنده و ساده دل است که از کار رانندگی اتوبوس روزگار می گذراند، اما به هنر موسیقی، به ویژه موسیقی سنتی مردم خود علاقه ای وافر دارد. او در گیر و دار یک معرکه جنگ خروس با تلفن همراه ( موبایل ) پیامی از «استاد مامو» دریافت می کند.
استاد مامو موسیقی دان یا نوازنده ای سالخورده است که همهٔ کردهای هنردوست، مانند کاکو او را بزرگ ترین استاد زنده موسیقی کردی می دانند و برایش احترامی بی حد قایل هستند. او طبعاً به خاطر سیاست های هنری رایج در جمهوری اسلامی ایران از زندگی فعال هنری بازمانده است.
... [مشاهده متن کامل]
«مامو»، نوازنده پیر و سرشناس کردستان، همراه فرزندانش سفری را برای اجرای کنسرت در عراق پس از صدام آغاز می کند. در این سفر، کاکو مرد میانسالی که خود را ارادت مند مامو می داند، به عنوان راننده و با اتوبوسی که از دوستش قرض گرفته است، او را همراهی می کند. مامو یکی یکی فرزندانش را که در نواحی مختلف زندگی می کنند جمع می کند، اما آخرین پسرش پیش از سوار شدن به اتوبوس از پدر می خواهد دقایقی از ماشین پیاده شود. پسر به مامو می گوید که «پیر» روستا گفته که بهتر است مامو به این سفر نرود زیرا هنگامی که ماه کامل شود برای او اتفاقی خواهد افتاد. مامو می گوید به هر طریق که باشد این سفر را ادامه خواهد داد زیرا سال هاست جلوی کارش گرفته شده است. مامو به سراغ زن خواننده ای به نام هشو ( به معنای خوشهٔ انگور ) می رود که سال هاست همراه ۱۳۳۴زن دیگر در تبعید زندگی می کند اما هشو صدای پیشین اعتماد به نفسش از دست داده است. آن ها در مسیر عبور از مرز با حوادث و موانع متفاوتی روبه رو می شوند.
چهارمین فیلم سینمایی بهمن قبادی فیلمساز کرد ایرانی مانند سه فیلم پیشین او به درد و رنج مردم کرد می پردازد و بازمانند سه فیلم قبلی، نه به کردهای یک کشور بلکه به سرگذشت مردم اقلیمی یگانه و بزرگتر به نام «کردستان» نظر دارد.
فیلم در روستایی در کردستان ایران شروع می شود. کاکو کردی سرزنده و ساده دل است که از کار رانندگی اتوبوس روزگار می گذراند، اما به هنر موسیقی، به ویژه موسیقی سنتی مردم خود علاقه ای وافر دارد. او در گیر و دار یک معرکه جنگ خروس با تلفن همراه ( موبایل ) پیامی از «استاد مامو» دریافت می کند.
استاد مامو موسیقی دان یا نوازنده ای سالخورده است که همهٔ کردهای هنردوست، مانند کاکو او را بزرگ ترین استاد زنده موسیقی کردی می دانند و برایش احترامی بی حد قایل هستند. او طبعاً به خاطر سیاست های هنری رایج در جمهوری اسلامی ایران از زندگی فعال هنری بازمانده است.
