نیوریالیسم

دانشنامه آزاد فارسی

نئورِئالیسم (neorealism)
جنبش ادبیِ ایتالیایی. این جنبش، در ۱۹۲۹ با رمانزمان بی اعتنایی اثر آلبرتو موراویا پا گرفت. این رمان بی محابا به مسائل اخلاقی، اجتماعی، و سیاسی بسیار حساس اوایل دورۀ اختناق دیکتاتوری موسولینی پرداخته است. با این حال، جنبش نئورئالیسم تا ۱۹۴۳ که نظام فاشیستی برافتاد، به رشد بطئی خود ادامه داد. رمان های نئورئالیستی، دوازده سال بعد، از نویسندگان کاملاً متفاوتی همچون واسکو پراتولینی، دومنیکو رئا، و ایتالو کالوینو، زندگی پرمشقت زحمت کشان جامعه را دستمایه قرار دادند، و بدین سان از سنّت نخبه گرایی، که قرن ها بر ادبیات ایتالیا سایه افکنده بود، فاصله گرفتند. ویژگی های بارز این جنبش در سینما عبارت اند از طبیعت گرایی (ناتورالیسم)، مضامین اجتماعی، استفاده مکرر از بازیگران غیرحرفه ای و اعتبار بصری که با فیلم برداری در مکان های واقعی به دست می آید. نئورئالیسم، خواه به منزلۀ سبکی هنری، و خواه به مثابۀ بینشی سیاسی، در دهۀ ۱۹۴۰ با فیلم های پس از جنگِ کارگردانانی همچون لوکینو ویسکونتی (وسوسه ۱۹۴۲، زمین می لرزد ۱۹۴۷)، روبرتو روسّلّینی (رُم، شهر بی دفاع ۱۹۴۵، پائیزا ۱۹۴۷) و ویتوریو دسیکا (واکسی ۱۹۴۶، دزد دوچرخه ۱۹۴۸،اومبرتو دِ ۱۹۵۲) شهرت جهانی بیشتری یافت.

پیشنهاد کاربران