نئواَمْپِرسیونیسم (neo-impressionism)
تک چهره فلیکس فِنِئون، اثر پل سینیاک
جنبشی در نقاشی فرانسوی که در دهۀ ۱۸۸۰ از دل امپرسیونیسم شکل گرفت، و تا سال های نخست قرن ۲۰ شکوفا بود. نام آن در ۱۸۸۶ در نقدی بر هشتمین و واپسین نمایشگاه امپرسیونیستی ساخته شد که در همان سال در پاریس برگزار گردید. یکی از نقاشان شرکت کننده در نمایشگاه، ژرژ سورا، بانی اصلی، و سخنگوی برجستۀ نئوامپرسیونیسم شد. سورا به جلوۀ نور و رنگ در آثار امپرسیونیستی علاقه مند بود، ولی می خواست روشمندتر و علمی تر آن را به کار گیرد، نه بدان گونه که امپرسیونیست ها به طور خودانگیخته و غریزی با آن کار می کردند. سورا به جای آن که رنگ ها را روی تخته شستی مخلوط کند، لکه ها یا نقطه های ریزی از رنگ های خالص را با دقت، به گونه ای بر روی بوم در کنار هم می گذاشت که از فاصله ای مناسب گویی در هم می آمیختند. گمان می رفت جلوه ای که بدین سان حاصل می شود، زنده تر از حالتی خواهد بود که می توانست از مخلوط کردنِ رنگ ها حاصل شود. نقاشی های سورا، جلوه های رنگی درخشانی دارند، اما هیچ یک از پیروان بلافصلش به خوبیِ او از عهدۀ کار برنیامدند؛ و آثارشان ساختگی ترند. برجسته ترین شاگرد سورا، پل سینیاک بود، که در اوایل کارش، هانری ماتیس را تحت تأثیر قرار داد و از این رهگذر در شکل گیری فوویسم مؤثر واقع شد. شیوۀ استفاده از نقطه های کوچک رنگ را پوانتیلیسم می نامند. سورا خود اصطلاح «دیویزیونیسم» را ترجیح می داد. امروزه این اصطلاح را گاه در مورد نظریۀ موجد نقاشی های سورا به کار می برند، و پوانتیلیسم را به تکنیک خاص رنگ گذاری اطلاق می کنند؛ در عین حال دو اصطلاح به جای یکدیگر هم به کار می روند.
تک چهره فلیکس فِنِئون، اثر پل سینیاک
جنبشی در نقاشی فرانسوی که در دهۀ ۱۸۸۰ از دل امپرسیونیسم شکل گرفت، و تا سال های نخست قرن ۲۰ شکوفا بود. نام آن در ۱۸۸۶ در نقدی بر هشتمین و واپسین نمایشگاه امپرسیونیستی ساخته شد که در همان سال در پاریس برگزار گردید. یکی از نقاشان شرکت کننده در نمایشگاه، ژرژ سورا، بانی اصلی، و سخنگوی برجستۀ نئوامپرسیونیسم شد. سورا به جلوۀ نور و رنگ در آثار امپرسیونیستی علاقه مند بود، ولی می خواست روشمندتر و علمی تر آن را به کار گیرد، نه بدان گونه که امپرسیونیست ها به طور خودانگیخته و غریزی با آن کار می کردند. سورا به جای آن که رنگ ها را روی تخته شستی مخلوط کند، لکه ها یا نقطه های ریزی از رنگ های خالص را با دقت، به گونه ای بر روی بوم در کنار هم می گذاشت که از فاصله ای مناسب گویی در هم می آمیختند. گمان می رفت جلوه ای که بدین سان حاصل می شود، زنده تر از حالتی خواهد بود که می توانست از مخلوط کردنِ رنگ ها حاصل شود. نقاشی های سورا، جلوه های رنگی درخشانی دارند، اما هیچ یک از پیروان بلافصلش به خوبیِ او از عهدۀ کار برنیامدند؛ و آثارشان ساختگی ترند. برجسته ترین شاگرد سورا، پل سینیاک بود، که در اوایل کارش، هانری ماتیس را تحت تأثیر قرار داد و از این رهگذر در شکل گیری فوویسم مؤثر واقع شد. شیوۀ استفاده از نقطه های کوچک رنگ را پوانتیلیسم می نامند. سورا خود اصطلاح «دیویزیونیسم» را ترجیح می داد. امروزه این اصطلاح را گاه در مورد نظریۀ موجد نقاشی های سورا به کار می برند، و پوانتیلیسم را به تکنیک خاص رنگ گذاری اطلاق می کنند؛ در عین حال دو اصطلاح به جای یکدیگر هم به کار می روند.
wikijoo: نیوامپرسیونیسم