نیم کره شمالی

نیم کرهٔ شمالی نیمی از سطح هر سیاره است که از استوای سیاره در طرف شمال قراردارد. قطب شمال زمین در این نیمکره قرار دارد. سطح نیم کرهٔ شمالی زمین شامل ۶۰٫۷٪ آب و ۳۹٫۳٪ خشکی است. [ ۱] ۹۰٪ جمعیت کرهٔ زمین در نیم کرهٔ شمالی آن زندگی می کنند. [ نیازمند منبع] همهٔ پهنه یا بخشی از پهنهٔ بیشتر قاره ها به استثناء جنوبگان در نیمکرهٔ شمالی جای گرفته اند. بخشی از آفریقا و آمریکای جنوبی و کل اقیانوسیه ( به جز کیربیاتی ) در نیمکرهٔ جنوبی قرار گرفته است و جزایر اندونزی تنها قسمتی از قارهٔ آسیاست که در جنوب استوا واقع شده است.
از آغاز بهار تا آغاز تابستان چون میل خورشید زیاد می شود، دایرهٔ روشنایی دیگر مدارها را نصف نمی کند و در تمام نقاط نیمکرهٔ شمالی قوس روز از قوس شب بیشتر است.
در فصل بهار در نیمکرهٔ شمالی روزها بلند می شود و شب ها کوتاه می گردد و در نیمکرهٔ جنوبی وضع بر عکس است. هرچه نقطه ای از استوا دورتر باشد اختلاف شب و روز آن بیشتر است. در استوا قوس شب و روز برابر است. در قطب شمال روز و در نیمکرهٔ جنوبی شب است.
در فصل تابستان وضع مانند بهار است اما در جهت وارونه. میل خورشید کم می شود و در نیمکرهٔ شمالی روزها به تدریج کوتاه و شب ها بلند می شود و در نیمکرهٔ جنوبی بر عکس شب ها رفته رفته کوتاه و روزها بلند می شود. در قطب شمال همواره روز است و در قطب جنوب همواره شب و در استوا وضع به یک منوال می باشد.
دمای هر مکان با عرض جغرافیایی آن مکان بستگی دارد یعنی هر اندازه از استوا دورتر شویم گرما کم تر خواهد شد. افزون بر این بلندی و کوتاهی روزها در این مسئله دخالت کامل دارد چنان که در اوایل تیر با این که آفتاب نسبت به نیمکرهٔ شمالی تقریباً عمودی تر می تابد، با این وجود در اوایل مرداد هوا گرم تر است. چرا که در این مدت همواره روزها بلندتر از شب هاست و گرمای روزها متراکم می شود.