نیمه راه بهشت

رمانی به فارسی، نوشتۀ سعید نفیسی، در ۱۳۳۲ش. این اثر در افشای وابستگی رجال سیاسی و فرهنگی ایران به بیگانگان است. نویسنده قهرمان این رمان هجایی را از میان شخصیت های مشهور دهۀ ۱۳۲۰ـ۱۳۳۰ انتخاب می کند و با تغییری مختصر در نام آنان، هویت حقیقی شان را به خواننده می شناساند (مثلاً خلیل ملکی با نام خسیل الکی در ماجراها حضور می یابد). این پاورقی سیاسی مورد تقلید نویسندگان دیگر نیز قرار گرفت.