نیمه بیابان بادخیز و کربیل ( انگلیسی: Badghyz and Karabil semi - desert ) یک بوم ناحیه ( شناسه WWF: PA1306 ) است که تپه های شمالی رشته کوه های مرکزی افغانستان، جنوب شرق ترکمنستان و بخش هایی از ازبکستان و تاجیکستان را می پوشاند. چشم انداز این بوم ناحیه به به صورت «ساوانا مانند» و یادآور آفریقا همراه با جگن های بیابانی و توده های درختان پسته وحشی توصیف شده است. این منطقه از تنوع زیستی بالایی برخوردار است و زیستگاه تعدادی از گونه های کمیاب و بوم زاد مانند گونه در معرض خطر گور ترکمنی است.
... [مشاهده متن کامل]
این منطقه تپه ای بین صحرای بزرگ شنی قره قوم در شمال، کوه های کوینتاگ ( غیر قابل عبور ) در شرق، کوه های پاروپامیزهندوکش در افغانستان در جنوب، و کوه های کپه داغ ترکمنستان و ایران در جنوب و جنوب غربی واقع شده است. در سرتاسر منطقه فرورفتگی های بزرگ نمک دان های خشک وجود دارد که از گیاهان مقاوم به نمک حمایت می کنند.
آب و هوای این منطقه عمدتاً سرد نیمه خشک ( سامانه طبقه بندی اقلیمی کوپن ) با اقلیم مدیترانه ای تابستان گرم ( Csa ) و اقلیم بیابانی ( BWh ) است. این اقلیم با تابستان های گرم، گاهی بسیار گرم، خشک و زمستان های معتدل و مرطوب همراه است. گرمترین ماه به طور متوسط بیش از ۲۲ درجه سانتیگراد ( ۷۲ درجه فارنهایت ) و سردترین ماه ۰ تا ۱۸ درجه سانتیگراد ( ۳۲ تا ۶۴ درجه فارنهایت ) است. میزان بارندگی در ذخیره گاه طبیعی بادخیز از ۱۳۰ میلی متر در سال تا ۴۳۰ میلی متر در سال متغیر است. بادها معمولاً از شمال و شمال غربی اغلب قوی هستند.
تنوع زیستی در منطقه بالا است، زیرا آب و هوا نسبتاً معتدل است، و مکان در یک منطقه انتقالی است که از جوامع گل ایرانی - افغانی و آسیای مرکزی حمایت می کند. بیش از ۱۱۰۰ گونه از گیاهان آونددار در منطقه ثبت شده است. گیاهان غالب خارهای بیابانی به ویژه ( جگن ) هستند. همچنین در این منطقه درختچه های درمنه، شوره و ساکساول یافت می شوند. مناطق حفاظت شده برای حفاظت از نخلستان های درختان پسته وحشی اختصاص داده شده است که یکی از آنها ۷۶۰ کیلومتر مربع ( ۲۹۰ مایل مربع ) را پوشش می دهد.
این منطقه از گله های مهم پستانداران بزرگ، مانند خر وحشی آسیایی ( Onager ) و غزال گواتر ( آهوی ایرانی ) حفاظت می کند. کرکس مصری در حال انقراض نیز در این منطقه یافت می شود.
مناطق حفاظت شده مهم در این بوم ناحیه عبارتند از:
... [مشاهده متن کامل]
این منطقه تپه ای بین صحرای بزرگ شنی قره قوم در شمال، کوه های کوینتاگ ( غیر قابل عبور ) در شرق، کوه های پاروپامیزهندوکش در افغانستان در جنوب، و کوه های کپه داغ ترکمنستان و ایران در جنوب و جنوب غربی واقع شده است. در سرتاسر منطقه فرورفتگی های بزرگ نمک دان های خشک وجود دارد که از گیاهان مقاوم به نمک حمایت می کنند.
آب و هوای این منطقه عمدتاً سرد نیمه خشک ( سامانه طبقه بندی اقلیمی کوپن ) با اقلیم مدیترانه ای تابستان گرم ( Csa ) و اقلیم بیابانی ( BWh ) است. این اقلیم با تابستان های گرم، گاهی بسیار گرم، خشک و زمستان های معتدل و مرطوب همراه است. گرمترین ماه به طور متوسط بیش از ۲۲ درجه سانتیگراد ( ۷۲ درجه فارنهایت ) و سردترین ماه ۰ تا ۱۸ درجه سانتیگراد ( ۳۲ تا ۶۴ درجه فارنهایت ) است. میزان بارندگی در ذخیره گاه طبیعی بادخیز از ۱۳۰ میلی متر در سال تا ۴۳۰ میلی متر در سال متغیر است. بادها معمولاً از شمال و شمال غربی اغلب قوی هستند.
تنوع زیستی در منطقه بالا است، زیرا آب و هوا نسبتاً معتدل است، و مکان در یک منطقه انتقالی است که از جوامع گل ایرانی - افغانی و آسیای مرکزی حمایت می کند. بیش از ۱۱۰۰ گونه از گیاهان آونددار در منطقه ثبت شده است. گیاهان غالب خارهای بیابانی به ویژه ( جگن ) هستند. همچنین در این منطقه درختچه های درمنه، شوره و ساکساول یافت می شوند. مناطق حفاظت شده برای حفاظت از نخلستان های درختان پسته وحشی اختصاص داده شده است که یکی از آنها ۷۶۰ کیلومتر مربع ( ۲۹۰ مایل مربع ) را پوشش می دهد.
این منطقه از گله های مهم پستانداران بزرگ، مانند خر وحشی آسیایی ( Onager ) و غزال گواتر ( آهوی ایرانی ) حفاظت می کند. کرکس مصری در حال انقراض نیز در این منطقه یافت می شود.
مناطق حفاظت شده مهم در این بوم ناحیه عبارتند از:
