نیم کره جنوبی اسمانی

نیم کره جنوبی آسمانی. نیم کرهٔ جنوبی آسمانی آسمان جنوب یا ستاره های آسمان جنوب ( از دید بینندهٔ زمینی ) ( به انگلیسی: Southern Celestial Hemisphere ) ، بخشی از یک منطقهٔ نجومیِ در حال چرخش ( از دیدگاه زمینی ) در آسمان است. این بخش، در نیمکرهٔ جنوبیِ کره آسمانی قرار گرفته است. این نیم کره را می توان از قطب جنوب به صورت کامل مورد بررسی قرار داد. با دور شدن بیشتر از قطب به سوی شمال، بخش های کم تری از آسمان جنوب قابل مشاهده است.
در زمینهٔ گفتگوهای اخترشناسی یا نوشتار در مورد نقشه برداری آسمانی، با به کارگیری این اصطلاح می توان به سادگی به آن منطقه به عنوان «نیمکره جنوبی» ارجاع داد.
ستاره شناسان در نقشه برداری های آسمانی، «آسمان» را به عنوان داخل یک کره در دو نیمه، تقسیم شده توسط استوای آسمانی در نظر می گیرند؛ بنابراین، نیمکرهٔ جنوبی آسمان یا آسمان جنوبی نیمی از کرهٔ آسمانی است که در جنوب خط استوای آسمانی قرار گرقته است.
با آنکه این نگارشِ خیالیِ نقشه یک طرح ایده آل از استوای زمینی بر روی یک کرهٔ خیالی آسمان است، باید توجه کرد که نیم کره های شمالی و جنوبی آسمانی با توصیفی که از نیمکرهٔ جنوبی زمینی در زمین داریم اشتباه گرفته نشود.
در شرایط خوب دید، این نیم کره شامل بیش از ۲۰۰۰ ستارهٔ ثابت قابل مشاهده است، که با استفاده از دوربین دو چشمی حدود ۲۰٬۰۰۰ تا ۴۰٬۰۰۰ ستاره قابل مشاهده خواهند شد. در شهرهای بزرگ، بسته به میزان آلودگی نوری و هوا، در حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ ستاره را می توان دید. درخشان ترین ستاره ها همه از خورشید بزرگترند. شباهنگ با قدر ظاهری ۱٫۴۷ - درخشان ترین است در صورت فلکی سگ بزرگ قرار دارد که با جرمی بیش از دو برابر خورشید و بیشتر از ۸ سال نوری دور است. همچنین ستارهٔ ثابت سهیل و ستارهٔ دوتایی قنطورس ( α قنطورس ) و ( α قنطورس سی ) با دوری حدود ۴ سال نوری، همه در آسمان جنوب قرار دارند، ولی با داشتن حدود ۶۰ درجه میل به اندازه ای به قطب جنوب نزدیک هستند، که هر دو را نمی توان از اروپای مرکزی مشاهده کرد.