نیِلسِن ، کارل اوگوست (۱۸۶۵ـ۱۹۳۱)(Nielsen, Carl August)
نیِلسِن ، کارل اوگوست
آهنگ ساز دانمارکی. آثار او ترکیبی از فرم هایی با ظاهر خشک و ساختار تونالیتۀ درونی خودسرانه اند، که بهترین نمونه های آن ها را در شش سمفونی برنامه ای (۱۸۹۲ـ۱۹۲۵) وی می توان یافت. نیلسن که جوان فقیری بود، در ۱۴سالگی وارد ارکستر ارتش شد، اما در ۱۸ سالگی توانست وارد کنسرواتوار کپنهاگ شود و از نیلز گاده تعلیم بگیرد. در ۱۸۹۱ وارد ارکستر سلطنتی شد و از ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۴ رهبر آن بود. همچنین رهبری انجمن موسیقی و مدیریت کنسرواتوار را برعهده گرفت. از برجسته ترین سمفونی سازان اواخر دورۀ رمانتیک بود، که فرم های سنتی را با رهیافتی تازه و اصیل از تونالیته ترکیب کرد. سمفونی اول او نمونه ای از تونالیتۀ پیشرونده بود، که در گامی متفاوت با گام ابتدای اثر به پایان می رسد. سمفونی های بعدی وی نوعی پُلی فونی پیچیده و برگرفته از ریتم را تکامل بخشیدند. اسپانسیوا، سمفونی سوم، نخستین قطعه از این آثار بزرگ بود که در آن تشکل تماتیک در چارچوب فرم های به شدت مهارشده حاصل آمده است. ازجمله آثار اوست:اپرا و موسیقی صحنه ای اپراهای طالوت و داوود (۱۹۰۲)، ماسکاراد(بالماسکه (از روی هولبرگ، (۱۹۰۶) ؛ موسیقی صحنه ای برای نمایش نامۀ علاءالدین اثر اولن شگر، و بسیاری نمایش نامه های دیگر. ارکستری و کرال. سرودهای عاشقانه برای کر و ارکستر (۱۸۹۷)؛ بهار در فین برای تک خوان ها، کر، و ارکستر .(۱۹۲۲) شش سمفونی: ۱ـ سل مینور (۱۸۹۲)، ۲ـ چهار مزاج (۱۹۰۲) ، ۳ـ گسترده اسپانسیوا (۱۹۱۱) ، ۴ ـ آتشی که نمیرد (خاموش نشدنی)، (۱۹۱۶)، ۵ ـ (۱۹۲۲)، ۶ـ سینفونیا سمپلیچه (سمفونی ساده)، (۱۹۲۵). موسیقی مجلسی و تک نوازی. چهار کوآرتت زهی۱۸۸۷) ـ(۱۹۱۹؛ دو سونات ویولن و پیانو؛ کوموتیو (عاطفه) برای ارگ .(۱۹۳۱)
نیِلسِن ، کارل اوگوست
آهنگ ساز دانمارکی. آثار او ترکیبی از فرم هایی با ظاهر خشک و ساختار تونالیتۀ درونی خودسرانه اند، که بهترین نمونه های آن ها را در شش سمفونی برنامه ای (۱۸۹۲ـ۱۹۲۵) وی می توان یافت. نیلسن که جوان فقیری بود، در ۱۴سالگی وارد ارکستر ارتش شد، اما در ۱۸ سالگی توانست وارد کنسرواتوار کپنهاگ شود و از نیلز گاده تعلیم بگیرد. در ۱۸۹۱ وارد ارکستر سلطنتی شد و از ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۴ رهبر آن بود. همچنین رهبری انجمن موسیقی و مدیریت کنسرواتوار را برعهده گرفت. از برجسته ترین سمفونی سازان اواخر دورۀ رمانتیک بود، که فرم های سنتی را با رهیافتی تازه و اصیل از تونالیته ترکیب کرد. سمفونی اول او نمونه ای از تونالیتۀ پیشرونده بود، که در گامی متفاوت با گام ابتدای اثر به پایان می رسد. سمفونی های بعدی وی نوعی پُلی فونی پیچیده و برگرفته از ریتم را تکامل بخشیدند. اسپانسیوا، سمفونی سوم، نخستین قطعه از این آثار بزرگ بود که در آن تشکل تماتیک در چارچوب فرم های به شدت مهارشده حاصل آمده است. ازجمله آثار اوست:اپرا و موسیقی صحنه ای اپراهای طالوت و داوود (۱۹۰۲)، ماسکاراد(بالماسکه (از روی هولبرگ، (۱۹۰۶) ؛ موسیقی صحنه ای برای نمایش نامۀ علاءالدین اثر اولن شگر، و بسیاری نمایش نامه های دیگر. ارکستری و کرال. سرودهای عاشقانه برای کر و ارکستر (۱۸۹۷)؛ بهار در فین برای تک خوان ها، کر، و ارکستر .(۱۹۲۲) شش سمفونی: ۱ـ سل مینور (۱۸۹۲)، ۲ـ چهار مزاج (۱۹۰۲) ، ۳ـ گسترده اسپانسیوا (۱۹۱۱) ، ۴ ـ آتشی که نمیرد (خاموش نشدنی)، (۱۹۱۶)، ۵ ـ (۱۹۲۲)، ۶ـ سینفونیا سمپلیچه (سمفونی ساده)، (۱۹۲۵). موسیقی مجلسی و تک نوازی. چهار کوآرتت زهی۱۸۸۷) ـ(۱۹۱۹؛ دو سونات ویولن و پیانو؛ کوموتیو (عاطفه) برای ارگ .(۱۹۳۱)
wikijoo: نیلسن_،_کارل_اوگوست_(۱۸۶۵ـ۱۹۳۱)