نیل میلر

نیل میلر (1909-2002) (Neal Miller)
(با نام کامل: نیل اِلگار میلر)روان شناس تجربی اهل امریکا.میلر به عنوان مردی پر انرژی با علایق مختلف- از جمله فیزیک، زیست شناسی و تألیف- توصیف شده است. در واقع، او به حوزۀ روان شناسی وارد شد تا بتواند علایق مختلف خود را دنبال کند.به علت سابقۀ آموزشی که در علوم داشت، از سوی استادان و روان شناسان پیشرو در آن زمان ترغیب می شد که روی حوزه های مختلف و متنوعِ روان شناسی رفتاری و روان شناسی فیزیولوژیک، به خصوص پاسخ های هیجانی به رفتار، کار کند.
کار میلر در روان شناسی با تحقیق دربارۀ "ترس به عنوان یک محرک آموخته شده و نقش آن در ناسازگاری" آغاز شد.کار در پزشکی رفتاری، او را به قابل توجه ترین کارش در پس خوراند زیستی سوق داد.
او در طول زندگی اش، در دانشگاه ییل، دانشگاه راکفلر و کالج پزشکی دانشگاه کورنل سخنرانی کرد و یکی از جوان ترین اعضای انستیتوی روابط انسانی ییل بود.
دستاوردهای او منجر به کسبجوایزیبرایش شد: جایزۀ پژوهشگر جدید از آکادمی تحقیقات پزشکی رفتاری؛جایزه ای برای سخنرانی های ممتاز از انجمن روان شناسی امریکا؛جایزۀ علمی انجمن روان شناسی امریکا در 1959؛دریافت مدال ملی علوم از پرزیدنت جانسوندر1964 (او اولین روان شناس بود که این افتخار را کسب می کرد.)
طبق بررسی صورت گرفته و منتشر شده در مجلۀ علمی انجمن روان شناسی امریکا در سال 2002، او در رتبۀ8 برترین و مطرح ترینروان شناسانقرن بیستم قرار گرفته است.
میلر در میلواکی، ویسکانسین متولد شد و در شمال غربی اقیانوس آرام رشد کرد.پدرش، ایروینگ میلر، در دانشگاه واشینگتن غربی به عنوان رئیس دپارتمان آموزش و روان شناسی کار می کرد. و شاید موقعیت شغلی پدرش او را به روان شناسی علاقه مند کرده باشد.
میلر که در ابتدا برای کسب علوم کنجکاو بود، در 1931 وارد دانشگاه واشینگتن شد و مدرک کارشناسی خود را از آن دانشگاه گرفت.پس از آن، در دانشگاه استنفورد به تحصیل ادامه داد و در 1932. مدرک کارشناسی ارشدش را اخذ کرد. در استنفورد، او به عنوان دستیار پژوهشی، استادش والتر مایلز را در ایجادانستیتوی روابط انسانی در دانشگاه ییل همراهی کرد. یکی دیگر از اساتیدش او را ترغیب کرد که بیش از پیش به مطالعۀروان کاویبپردازد. او نیز به توصیۀ استادش عمل کرد و در 1935، مدرک دکترایش را در رشتۀ روان شناسی از دانشگاه ییل گرفت. در همان سال و پیش از بازگشت به ییل به عنوان عضو هیئت علمی در 1936، او به مدت یک سالپژوهشگر علوم اجتماعی در انستیتوی روان کاوی در وین شد.
او 30 سال تمام در دانشگاه ییل ماند(1936-1966) و در 1950، به عنوان استاد آن دانشگاه منصوب شد. (منصبی که تا 1966 در اختیار داشت.) در 1966، شروع به تدریس در دانشگاه راکفلر کرد و در سال های اولیۀ دهۀ 1970، در کالج پزشکی دانشگاه کورنل به تدریس مشغول بود. در 1985، به عنوان دانشیار پژوهشی به ییل بازگشت.
از 1960 تا 1961،به عنوان رئیس انجمن روان شناسی امریکاخدمت کرد.او همچنین رئیس انجمن علوم اعصاب، انجمن پس خوراند زیستیامریکاو آکادمی تحقیقات پزشکی رفتاری بوده است.
میلر از جمله نخستین دانشمندانی بود که روی موش ها تحقیق کرد. اوطی تحقیقاتش، با استفاده از برق یا مواد شیمیایی مغز موش ها را برای ایجاد احساساتی مانند گرسنگی یا اضطراب تحریک می کرد. همان تحقیقات نیز منجر به کارش در پس خوراند زیستی شد.
او در هَمدِن، کونکتیکت درگذشت (همسر اولش در 1997 فوت کرده بود.).حاصل دو ازدواجش، دو فرزنداست.
منابع:
https://en.wikipedia.org/wiki/Neal_E._Miller
https://www.britannica.com/biography/Neal-E-Miller
https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Neal_E._Miller
https://www.aapb-biofeedback.com/doi/abs/10.5298/1081-5937-38.3.101
http://scihi.org/neil-elgar-miller-biofeedback/