نیسه دا سیلویرا

نیسه دا سیلویرا ( پرتغالی: Nise da Silveira؛ ۱۵ فوریه ۱۹۰۵–۳۰ اکتبر ۱۹۹۹ ) یک زن روان پزشک اهل برزیل و شاگرد کارل یونگ بود. وی یکی از معدود زنان بود که در آن زمان به پزشکی می پرداختند و با جسارت شیوه های روان پزشکی مستقر را به چالش کشید و پیشگام یک رویکرد انسانی تر در مراقبت از بیماران بود. [ ۱] در دهه ۱۹۴۰ او توانست اصلاحاتی در سیستم پزشکی برزیل ایجاد کند. [ ۲]
نیسه در ۱۵ فوریه سال ۱۹۰۵ در شهر شمال شرقی ماسیو[ ۳] در برزیل متولد شد، در سال ۱۹۲۶ در سن ۲۱ سالگی به عنوان تنها زن در دورهٔ خود در بین ۱۵۷ مرد تحصیلات پزشکی خود را به اتمام رساند. [ ۳] هنگامی که وی در سال ۱۹۳۳ در یک مرکز ملی روان پزشکی کار خود را آغاز کرد، از اقدامات سخت پزشکی که پزشکان برای معالجه بیماری های روانی مانند اسکیزوفرنی به کار می بردند، ناامید شد. [ ۱]
از این رو نیسه دا سیلویرا شجاعانه وضع موجود را به چالش کشید. او شروع به مطالعه و دفاع از درمان های توانبخشی دلسوزانه تر کرد. نیسه کارگاه های آموزشی هنری را برای بیماران ایجاد کرد تا عملکردهای درونی ذهن خود را از طریق نقاشی و مجسمه سازی بیان کنند. او بعدها یکی از اولین کسانی شد که حیوانات را به عنوان «همکار خود» در تمریناتش گنجاند. رویکرد جدید او در توانبخشی بیماران بسیار موفق بود و زمینه را برای یک روش کاملاً جدید در زمینهٔ مراقبت های روان پزشکی هموار کرد. [ ۱]
نیسه دا سیلویرا در ۳۰ اکتبر ۱۹۹۹ در ریودوژانیرو درگذشت. کار او الهام بخش تعداد بی شماری از دیگران بوده و منجر به ایجاد موسسات درمانی در برزیل و در سراسر جهان شده است. [ ۱]
موزه تصاویر ناخودآگاه ( پرتغالی: Museu de Imagens do Inconsciente ) که نیسه دا سیلویرا در ۱۹۵۲ بنیان گذار آن بود و تا به امروز باز است، مجموعه ای از بیش از ۳۵۰٬۰۰۰ قطعه از آثار هنری ایجاد شده توسط بیماران را حفظ می کند. [ ۱] [ ۴]
زندگی و کار او در یک فیلم برزیلی محصول ۲۰۱۵ با نام «نیسه: قلب دیوانگی» ( Nise: The Heart of Madness ) به کارگردانی روبرتو برلینر به تصویر کشیده شده است. [ ۵] [ ۶]
در ۱۵ فوریه ۲۰۲۰ گوگل دودل با تغییر نشان خود به بزرگداشت تولد ۱۱۵ سالگی این روان شناس برزیلی پرداخت. [ ۱]