- ابر نیسانی ؛ باران نیسانی. ابر و بارانی که در ماه نیسان پدیدآید و ببارد. باران بهاری که دشت و باغ را طراوت و سرسبزی دهد. رجوع به نیسان شود :
ز اشک ابرنیسانی به دیبا شاخ شد معلم
ز بوی باد آذاری به عنبر شاخ شد معجون.
رودکی.
ابری آمد چو ابر نیسانی کرد بر سبزه ها درافشانی.
نظامی.
سبزپوشی چو فصل نیسانی سرخ روئی چو صبح نورانی.
نظامی.
جز یک ابر تو کابر نیسانی است آن دگر ابرها زمستانی است.
نظامی.