نیزه زن

لغت نامه دهخدا

نیزه زن. [ ن َ / ن ِ زَ / زِ زَ ] ( نف مرکب ) رامح. ( منتهی الارب ). مطعان.( السامی ). نیزه افکن. نیزه ور. نیزه گذار :
هزار از یل نیزه زن زابلی
گزین کرد با خنجر کابلی.
اسدی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - آنکه با نیزه جنگ کند .

مترادف ها

lancer (اسم)
نیزه دار، نیزه زن، تشر زن، نیزه انداز

پیشنهاد کاربران

بپرس