نیروی کشندی

نیروی کشندی یا نیروی جزر و مدی یک اثر ثانویه از نیروی جاذبه و باعث به وجود آمدن پدیده جزر و مد می باشد. این نیرو ناشی از یکسان نبودن نیروی جاذبه یک جسم بر امتداد دو سوی جسم دیگر ناشی می شود؛ نزدیکترین سمت بیشتر از دورترین سمت، جذب می شود. در نتیجه جزر و مد نیرویی دیفرانسیلی است.
جاذبه گرانشی ماه بر نزدیکترین اقیانوس به ماه و همچنین زمین جامد و دورترین اقیانوس ها به ماه را در نظر بگیرید. جاذبه ای متقابل بین ماه و زمین جامد وجود دارد که بر مرکز ثقل آن عمل می کند. به هر حال اقیانوس های نزدیک با شدت بیشتری جذب می شوند و از آنجایی که آن ها مایع هستند اندکی به ماه نزدیک و باعث مد می شوند. اقیانوس های دور کمتر جذب می شوند. انتظار می رود که جاذبه در سمت اقیانوس های دور دست باعث جزر شود ولی از آن جایی که زمین جامد قوی تر جذب ماه می شود، یک شتاب نسبی به سمت بیرون بر آن آب ها وجود دارد. از منظر کلی، جرم زمین متحمل یک جاذبه دو جانبه با ماه می شود، اقیانوس های نزدیک بیشتر از اقیانوس های دور، که منجر به تفریق این دو می باشد.
در کاربرد رایج تر در مکانیک سماوی، بیان 'نیروی جزر و مدی' می تواند اشاره به وضعیتی که در آن شیء یا مواد ( به عنوان مثال جزر و مد آب ) عمدتاً تحت تأثیر گرانش شیء دوم ( مثلا زمین ) است اما همچنین از اثرات گرانشی شیء سوم ( برای مثال ماه ) دچار عدم توازن شده است. این نیروی نامتعادل کننده در مواقعی به نام نیروی کشندی ( جزر و مدی ) [ ۲] شناخته می شود که: تفاضل بین نیروی وارد شده توسط شیء سوم بر روی دوم و نیروی وارد شده توسط شیء سوم بر شیء اول باشد. [ ۳]