نیروی قوی هسته ای، یکی از چهار نیروی پایه در فیزیک است، که نقش آن کنارهم قرار دادن کوارک ها و ذرات تشکیل شده از آن ها ( مانند نوترون ها و پروتون ها ) در هسته اتم ها است. به این معنی که نیروی هسته ای نیز نام گذاری می شود. این نیرو به همین خاطر، از نیروی الکترومغناطیسی بسیار قوی تر است و می تواند هستهٔ اتم ها را، با وجود نیروی دافعه بین پروتون های آن ( با بار الکتریکی مثبت ) پایدار نگه دارد.
نیروی قوی هسته ای - نیروی الکترومغناطیس - نیروی ضعیف هسته ای - گرانش، به ترتیب قدرت چهار نیروی اصلی طبیعت اند
همانند نیروی الکترومغناطیسی و نیروی هسته ای ضعیف، این نیرو نیز توسط تبادل بوزون ها انجام می گیرد ( یا توجیه می شود ) که در اینجا، ذّرهٔ تبادل شده گلئون نام دارد. گلوئون ها از ۸ نوع مختلف هستند که دارای بار رنگی می باشند و آن را بین کوارک ها انتقال می دهند.
برهم کنش یا نیروی قوی با آرایه برهم کنش میان کوارک ها و گلوئون ها درک شده است و جزئیات با نظریهٔ کرومودینامیک کوانتومی ( QCD ) توصیف می شود. این نیروی بنیادی عامل اتحاد ذرات در هستهٔ اتم هاست، واسطهٔ انتقال این نیرو گلوئون ها ( نوعی بوزون ) هستند که با عمل بروی کوارک ها، پادکوارک ها و بین گلوئون ها انجام می گیرد.
نیروی هسته ای قوی در دو مقیاس کوچک و بزرگ بررسی می شود. مقیاس بزرگ در حدود ۱ تا ۳ فمتو متر ( fm ) است. این مقیاس مربوط به نیرویی است که پروتون ها و نوترون ها و در کل نوکلئون ها را در کنار یک دیگر نگاه می دارد. مقیاس کوچکتر مربوط به ابعاد کمتر از ۰٫۸ فمتو متر ( یعنی کمتر از شعاع یک نوکلئون ) است که کوارک ها را در کنار هم نگاه می دارد تا پروتون ها و نوترون ها شکل بگیرند.
نیروی قوی فقط روی ذرات بنیادی اثر می کند، با این حال اثر بین هادرون ها به نیروی هسته ای مشاهده می شود ( بهترین مثال برای فهم نیرویی که بین گلوئون ها اثر می کند هسته ها هستند ) در این جا نیروی هسته ای قوی به طور غیر مستقیم عمل می کند، در انتقال گلوئون هایی که قسمتی از آن با piهای.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنیروی قوی هسته ای - نیروی الکترومغناطیس - نیروی ضعیف هسته ای - گرانش، به ترتیب قدرت چهار نیروی اصلی طبیعت اند
همانند نیروی الکترومغناطیسی و نیروی هسته ای ضعیف، این نیرو نیز توسط تبادل بوزون ها انجام می گیرد ( یا توجیه می شود ) که در اینجا، ذّرهٔ تبادل شده گلئون نام دارد. گلوئون ها از ۸ نوع مختلف هستند که دارای بار رنگی می باشند و آن را بین کوارک ها انتقال می دهند.
برهم کنش یا نیروی قوی با آرایه برهم کنش میان کوارک ها و گلوئون ها درک شده است و جزئیات با نظریهٔ کرومودینامیک کوانتومی ( QCD ) توصیف می شود. این نیروی بنیادی عامل اتحاد ذرات در هستهٔ اتم هاست، واسطهٔ انتقال این نیرو گلوئون ها ( نوعی بوزون ) هستند که با عمل بروی کوارک ها، پادکوارک ها و بین گلوئون ها انجام می گیرد.
نیروی هسته ای قوی در دو مقیاس کوچک و بزرگ بررسی می شود. مقیاس بزرگ در حدود ۱ تا ۳ فمتو متر ( fm ) است. این مقیاس مربوط به نیرویی است که پروتون ها و نوترون ها و در کل نوکلئون ها را در کنار یک دیگر نگاه می دارد. مقیاس کوچکتر مربوط به ابعاد کمتر از ۰٫۸ فمتو متر ( یعنی کمتر از شعاع یک نوکلئون ) است که کوارک ها را در کنار هم نگاه می دارد تا پروتون ها و نوترون ها شکل بگیرند.
نیروی قوی فقط روی ذرات بنیادی اثر می کند، با این حال اثر بین هادرون ها به نیروی هسته ای مشاهده می شود ( بهترین مثال برای فهم نیرویی که بین گلوئون ها اثر می کند هسته ها هستند ) در این جا نیروی هسته ای قوی به طور غیر مستقیم عمل می کند، در انتقال گلوئون هایی که قسمتی از آن با piهای.
wiki: نیروی هسته ای قوی