نیروی موشکی ارتش آزادی بخش خلق ( PLARF ) با نام پیشین سپاه دوم توپخانه، نیروی موشکی استراتژیک و تاکتیکی جمهوری خلق چین است. این نیرو، چهارمین شاخه نظامی از ارتش آزادی بخش خلق ( PLA ) است و زرادخانهٔ موشک های بالستیک زمینی چین، اعم از هسته ای و متعارف را کنترل می کند. این نیرو، در ۱ ژوئیهٔ ۱۹۶۶ تأسیس شد و اولین حضور عمومی خود را در ۱ اکتبر ۱۹۸۴ نشان داد. مقر اصلی این نیرو در پکن واقع شده و تحت فرماندهی مستقیم کمیسیون نظامی مرکزی چین ( CMC ) است.
... [مشاهده متن کامل]
در مجموع تخمین زده می شود که چین تا سال ۲۰۲۰ دارای ۳۲۰ کلاهک هسته ای باشد که تعداد نامعلومی از آن ها فعال و آماده استقرار هستند. در سال ۲۰۱۳، اطلاعات آمریکا تعداد موشک های قاره پیمای فعال چینی را بین ۵۰ تا ۷۵ موشک زمینی و دریایی تخمین زد. ارزیابی های اطلاعاتی جدیدتر در سال ۲۰۱۹ تعداد آن ها را حدود ۹۰ نشان داد که این تعداد، به سرعت در حال رشد است. نیروی موشکی ارتش چین، دارای حدود ۱۲۰٬۰۰۰ پرسنل و شش تیپ موشک بالستیک است. این شش تیپ به طور مستقل در مناطق مختلف نظامی در سراسر چین مستقر هستند.
نام این شاخهٔ نظامی، در ۱ ژانویه ۲۰۱۶ از سپاه دوم توپخانه به نیروی موشکی ارتش آزادی بخش خلق، تغییر یافت. علی رغم ادعاهای برخی، به نظر می رسد هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد نسل جدید زیردریایی های بالستیک چینی تحت کنترل این نیرو قرار خواهد گرفت.
چین دارای بزرگ ترین زرادخانه موشکی زمین پایه در جهان است. طبق برآورد پنتاگون، این موشک ها شامل ۱۲۰۰ موشک بالیستیک کوتاه برد متعارف، ۲۰۰ تا ۳۰۰ موشک بالستیک میان برد متعارف و تعداد نامعلومی از موشک های بالستیک دوربرد متعارف و همچنین ۲۰۰ تا ۳۰۰ موشک کروز پرتاب شونده از زمین است. بسیاری از این تجهیزات، بسیار دقیق هستند که به آن ها اجازه می دهد اهداف را حتی بدون کلاهک هسته ای منهدم کنند.
در اواخر دههٔ ۱۹۸۰، چین سومین قدرت هسته ای بزرگ جهان بود و دارای نیروی راهبردی هسته ای کوچک اما توانمند، دارای حدوداً ۱۰۰ تا ۴۰۰ جنگ افزار هسته ای بود. از اواخر دههٔ ۱۹۷۰، چین طیف کاملی از تسلیحات هسته ای را مستقر کرد و به قابلیت حمله دوم هسته ای دست یافت. نیروی هسته ای نظامی چین توسط نیروی موشکی استراتژیک با ۱۰۰٬۰۰۰ نفر پرسنل، مستقیماً توسط ستاد مشترک ارتش خلق چین، اداره و کنترل می شد.
... [مشاهده متن کامل]
در مجموع تخمین زده می شود که چین تا سال ۲۰۲۰ دارای ۳۲۰ کلاهک هسته ای باشد که تعداد نامعلومی از آن ها فعال و آماده استقرار هستند. در سال ۲۰۱۳، اطلاعات آمریکا تعداد موشک های قاره پیمای فعال چینی را بین ۵۰ تا ۷۵ موشک زمینی و دریایی تخمین زد. ارزیابی های اطلاعاتی جدیدتر در سال ۲۰۱۹ تعداد آن ها را حدود ۹۰ نشان داد که این تعداد، به سرعت در حال رشد است. نیروی موشکی ارتش چین، دارای حدود ۱۲۰٬۰۰۰ پرسنل و شش تیپ موشک بالستیک است. این شش تیپ به طور مستقل در مناطق مختلف نظامی در سراسر چین مستقر هستند.
نام این شاخهٔ نظامی، در ۱ ژانویه ۲۰۱۶ از سپاه دوم توپخانه به نیروی موشکی ارتش آزادی بخش خلق، تغییر یافت. علی رغم ادعاهای برخی، به نظر می رسد هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد نسل جدید زیردریایی های بالستیک چینی تحت کنترل این نیرو قرار خواهد گرفت.
چین دارای بزرگ ترین زرادخانه موشکی زمین پایه در جهان است. طبق برآورد پنتاگون، این موشک ها شامل ۱۲۰۰ موشک بالیستیک کوتاه برد متعارف، ۲۰۰ تا ۳۰۰ موشک بالستیک میان برد متعارف و تعداد نامعلومی از موشک های بالستیک دوربرد متعارف و همچنین ۲۰۰ تا ۳۰۰ موشک کروز پرتاب شونده از زمین است. بسیاری از این تجهیزات، بسیار دقیق هستند که به آن ها اجازه می دهد اهداف را حتی بدون کلاهک هسته ای منهدم کنند.
در اواخر دههٔ ۱۹۸۰، چین سومین قدرت هسته ای بزرگ جهان بود و دارای نیروی راهبردی هسته ای کوچک اما توانمند، دارای حدوداً ۱۰۰ تا ۴۰۰ جنگ افزار هسته ای بود. از اواخر دههٔ ۱۹۷۰، چین طیف کاملی از تسلیحات هسته ای را مستقر کرد و به قابلیت حمله دوم هسته ای دست یافت. نیروی هسته ای نظامی چین توسط نیروی موشکی استراتژیک با ۱۰۰٬۰۰۰ نفر پرسنل، مستقیماً توسط ستاد مشترک ارتش خلق چین، اداره و کنترل می شد.
