نیروی شِبه نِظامی (militia)
نیروی شِبه نِظامی
گروهی از سربازان غیرنظامی، که معمولاً آموزش نظامی می بینند و در مواقع اضطراری فراخوانده می شوند و متفاوت از سربازان حرفه ای اند. در سوئیس، نیروی دفاع ملی از شبه نظامیان تشکیل می شود، و هر مردی که توانایی بدنی داشته باشد باید در این نیرو خدمت کند. در انگلستان ارتش سرزمینی و در ایالات متحد امریکا گارد ملی جای نیروهای شبه نظامی داوطلب اولیه را گرفته اند. در انگلستان در قرن ۹م، شاه آلفرد نخستین نیروی شبه نظامی موسوم به فیرد را تأسیس کرد که هر مرد آزادی موظف بود در آن خدمت کند. پس از غلبۀ نورمن ها نوعی سربازگیری فئودالی برقرار شد که در چارچوب آن زمین داران می بایست افراد لازم را در اختیار گذارند. همین امر سبب شد پادشاهان انگلستان برای مبارزه با قدرت رو به رشد بارون ها از روش سربازگیری عمومی بیشتر استفاده کنند. در قرن ۱۶، به سبب وجود تهدیداتی چون آرمادای اسپانیا، برنامه هایی که برای دفاع داخلی طرح می شد هرچه بیشتر به شبه نظامیان متّکی بود. پس از بازگشت چارلز دوم به سلطنت، نیروی شبه نظامی انگلستان به فراموشی سپرده شد، اما بار دیگر در ۱۷۵۷ سامان یافت و طی جنگ های فرانسه برای دفاع داخلی به کار گرفته شد. در قرن ۱۹ فعالیت های این نیرو با شرکت در جنگ شبه جزیره، جنگ کریمه، و جنگ افریقای جنوبی گسترش یافت و در ۱۸۵۲، شکل داوطلبانه یافت، و در ۱۹۰۸ با نیروی مسلح مردمی و نیروهای ویژۀ ذخیره ادغام و مکمل ارتش منظم قلمداد شد و موجودیت خود را به مثابۀ نیرویی جداگانه از دست داد. گارد ملی ایالات متحد برای خدمت در خارج و همچنین برای امدادرسانی در حوادث ناگوار داخلی آموزش دیده و مسلح شده است. در ۱۹۸۹، دست کم ۲۴ ایالت آن کشور دارای نیروهای شبه نظامی داوطلب بی دستمزد بودند که همگی به نیروهای دفاع ایالتی شهرت داشتند و تخصص شان سرکوب بی نظمی های داخلی، مبارزه با تروریست ها و خرابکاران و، در صورت بروز اختلاف علنی در داخل، تصرف مراکز کلیدی بود. در ایران نیز پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیرویی شبه نظامی تحت عنوان بسیج تشکیل شد ← بسیج_سپاه_پاسداران_انقلاب_اسلامی
نیروی شِبه نِظامی
گروهی از سربازان غیرنظامی، که معمولاً آموزش نظامی می بینند و در مواقع اضطراری فراخوانده می شوند و متفاوت از سربازان حرفه ای اند. در سوئیس، نیروی دفاع ملی از شبه نظامیان تشکیل می شود، و هر مردی که توانایی بدنی داشته باشد باید در این نیرو خدمت کند. در انگلستان ارتش سرزمینی و در ایالات متحد امریکا گارد ملی جای نیروهای شبه نظامی داوطلب اولیه را گرفته اند. در انگلستان در قرن ۹م، شاه آلفرد نخستین نیروی شبه نظامی موسوم به فیرد را تأسیس کرد که هر مرد آزادی موظف بود در آن خدمت کند. پس از غلبۀ نورمن ها نوعی سربازگیری فئودالی برقرار شد که در چارچوب آن زمین داران می بایست افراد لازم را در اختیار گذارند. همین امر سبب شد پادشاهان انگلستان برای مبارزه با قدرت رو به رشد بارون ها از روش سربازگیری عمومی بیشتر استفاده کنند. در قرن ۱۶، به سبب وجود تهدیداتی چون آرمادای اسپانیا، برنامه هایی که برای دفاع داخلی طرح می شد هرچه بیشتر به شبه نظامیان متّکی بود. پس از بازگشت چارلز دوم به سلطنت، نیروی شبه نظامی انگلستان به فراموشی سپرده شد، اما بار دیگر در ۱۷۵۷ سامان یافت و طی جنگ های فرانسه برای دفاع داخلی به کار گرفته شد. در قرن ۱۹ فعالیت های این نیرو با شرکت در جنگ شبه جزیره، جنگ کریمه، و جنگ افریقای جنوبی گسترش یافت و در ۱۸۵۲، شکل داوطلبانه یافت، و در ۱۹۰۸ با نیروی مسلح مردمی و نیروهای ویژۀ ذخیره ادغام و مکمل ارتش منظم قلمداد شد و موجودیت خود را به مثابۀ نیرویی جداگانه از دست داد. گارد ملی ایالات متحد برای خدمت در خارج و همچنین برای امدادرسانی در حوادث ناگوار داخلی آموزش دیده و مسلح شده است. در ۱۹۸۹، دست کم ۲۴ ایالت آن کشور دارای نیروهای شبه نظامی داوطلب بی دستمزد بودند که همگی به نیروهای دفاع ایالتی شهرت داشتند و تخصص شان سرکوب بی نظمی های داخلی، مبارزه با تروریست ها و خرابکاران و، در صورت بروز اختلاف علنی در داخل، تصرف مراکز کلیدی بود. در ایران نیز پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیرویی شبه نظامی تحت عنوان بسیج تشکیل شد ← بسیج_سپاه_پاسداران_انقلاب_اسلامی
wikijoo: نیروی_شبه_نظامی