نیروی دریایی ایتالیا ( به ایتالیایی: Marina Militare ) نیروی دریایی کشور جمهوری ایتالیا می باشد، این نیرو یکی از چهار شاخه نیروی های مسلح ایتالیا است و در سال ۱۹۴۶ از جامانده های رجیا مارینا ( نیروی دریایی سلطنتی ) ( به ایتالیایی: Regia Marina ) پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفته است.
پیش و در درازای جنگ جهانی دومنیروی دریایی سلطنتی ایتالیا در سال ۱۸۶۱ پس از اعلام پادشاهی ایتالیا پایه گذاری شد، نیروی دریایی ایتالیا نام کنونی خود را پس از سلطنت ایتالیایی که در پی یک همه پرسی در تاریخ ۲ جون ۱۹۴۶ برچیده شد، بدست آورد. پس از جنگ جهانی دومدر پایان درگیری پنج ساله ایتالیا در جنگ جهانی دوم، ایتالیا یک کشور ویران شده بود، پس از پایان درگیری ها، نیروی دریایی سلطنتی که هنگام آغاز جنگ جهانی با ترکیبی از نبرد مدرن و کشتی های جنگی جدید چهارمین نیروی دریایی بزرگ در جهان بود، روند بازسازی جامع و بلندمدتی را آغاز نمود. این مهم ترین همکاری های جنگی پس از امضای پیمان ترک جنگ ( صلح موقت ) با نیروهای متفقین در ۸ سپتامبر ۱۹۴۳ و و پیمان همکاری پس از آن در تاریخ ۲۳ سپتامبر ۱۹۴۳، نیروی دریایی سلطنتی را در شرایط ضعیفی با زیرساخت ها و پایگاه های بی استفاده و بنادر مین گذاری شده یا مسدود شده به وسیله کشتی های غرق شده قرار داده بود، هرچند تعداد بزرگی از واحدهای نیروی دریایی هرچند با بازدهی کم از جنگ به جا مانده بودند که این ناشی از نبرد و عمر بالای شناورها بود. شناورهای به جا مانده عبارت بودند از:
• ۸ کشتی جنگی
• ۱۰ رزمناور
• ۱۰ ناوشکن
• ۲۰ ناوچه
• ۲۰ رزمناو ( رزمناوی که یک ردیف توپ دارد )
• ۵۰ واحد گشت ساحلی سریع
• ۵۰ کشتی مین روب
• ۱۹ شناور عملیاتی آبی خاکی
• ۵ کشتی آموزشی
• ۱ کشتی پشتیبانی و هواپیمابر
• واحدهای زیردریایی گوناگون
پیمان سازشپیمان سازش با ایتالیا که در ۱۰ اکتبر ۱۹۴۷ بین قدرت های پیروز جنگ جهانی دوم و ایتالیا در پاریس به امضا رسید برای نیروی دریایی سلطنتی سنگین بود، جدای از تباهی های مادی و ارضی چارچوب های زیر نیز بر ایتالیا تحمیل شد:
• ممنوعیت داشتن، ساختن و آزمایش سلاح های اتمی، موشک های خود رانشی یا پرتاب کننده های آن ها و …
• ممنوعیت داشتن کشتی های جنگی، ناوهای هواپیمابر، زیردریایی ها و شناورهای آبی خاکی جنگی
• ممنوعیت وجود تأسیسات نظامی عملیاتی در جزیره های پانتلریا، پیانوسا و در مجمع الجزایر پلاجیه آیلندز.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیش و در درازای جنگ جهانی دومنیروی دریایی سلطنتی ایتالیا در سال ۱۸۶۱ پس از اعلام پادشاهی ایتالیا پایه گذاری شد، نیروی دریایی ایتالیا نام کنونی خود را پس از سلطنت ایتالیایی که در پی یک همه پرسی در تاریخ ۲ جون ۱۹۴۶ برچیده شد، بدست آورد. پس از جنگ جهانی دومدر پایان درگیری پنج ساله ایتالیا در جنگ جهانی دوم، ایتالیا یک کشور ویران شده بود، پس از پایان درگیری ها، نیروی دریایی سلطنتی که هنگام آغاز جنگ جهانی با ترکیبی از نبرد مدرن و کشتی های جنگی جدید چهارمین نیروی دریایی بزرگ در جهان بود، روند بازسازی جامع و بلندمدتی را آغاز نمود. این مهم ترین همکاری های جنگی پس از امضای پیمان ترک جنگ ( صلح موقت ) با نیروهای متفقین در ۸ سپتامبر ۱۹۴۳ و و پیمان همکاری پس از آن در تاریخ ۲۳ سپتامبر ۱۹۴۳، نیروی دریایی سلطنتی را در شرایط ضعیفی با زیرساخت ها و پایگاه های بی استفاده و بنادر مین گذاری شده یا مسدود شده به وسیله کشتی های غرق شده قرار داده بود، هرچند تعداد بزرگی از واحدهای نیروی دریایی هرچند با بازدهی کم از جنگ به جا مانده بودند که این ناشی از نبرد و عمر بالای شناورها بود. شناورهای به جا مانده عبارت بودند از:
• ۸ کشتی جنگی
• ۱۰ رزمناور
• ۱۰ ناوشکن
• ۲۰ ناوچه
• ۲۰ رزمناو ( رزمناوی که یک ردیف توپ دارد )
• ۵۰ واحد گشت ساحلی سریع
• ۵۰ کشتی مین روب
• ۱۹ شناور عملیاتی آبی خاکی
• ۵ کشتی آموزشی
• ۱ کشتی پشتیبانی و هواپیمابر
• واحدهای زیردریایی گوناگون
پیمان سازشپیمان سازش با ایتالیا که در ۱۰ اکتبر ۱۹۴۷ بین قدرت های پیروز جنگ جهانی دوم و ایتالیا در پاریس به امضا رسید برای نیروی دریایی سلطنتی سنگین بود، جدای از تباهی های مادی و ارضی چارچوب های زیر نیز بر ایتالیا تحمیل شد:
• ممنوعیت داشتن، ساختن و آزمایش سلاح های اتمی، موشک های خود رانشی یا پرتاب کننده های آن ها و …
• ممنوعیت داشتن کشتی های جنگی، ناوهای هواپیمابر، زیردریایی ها و شناورهای آبی خاکی جنگی
• ممنوعیت وجود تأسیسات نظامی عملیاتی در جزیره های پانتلریا، پیانوسا و در مجمع الجزایر پلاجیه آیلندز.
wiki: نیروی دریایی ایتالیا