نیروی دریایی به بخشی از بدنه نیروهای مسلح کشورها گفته می شود، که مسئولیت حفاظت از منافع ملی کشور در محدوده آب های سرزمینی، منطقه انحصاری اقتصادی و آب های بین المللی را بر عهده دارند. تجهیزات نیروهای دریایی با توجه نوع مأموریت و وسعت منطقه مأموریت می تواند متشکل از انواع شناورهای رزمی و پشتیبانی، انواع زیردریایی ها، انواع بالگرد و هواپیما و انواع شناورهای بدون سرنشین باشند.
از دوران بسیار قدیم و با پیدایش قایق ها و کشتی های کوچک این نیرو در ارتش های باستانی شکل گرفت. پس از اختراع موتور بخار کشتی ها سریعتر شدند و رفته رفته این نیرو به یکی از پایه های ارتش های نوین تبدیل گشت.
نیروهای دریایی باستانی اثر فراوانی بر آنچه امروزه نیروی دریایی خوانده می شود، داشته اند. پیامد و نتایج جنگ ها میان نیروهای دریایی دوران باستان توسط ارتش های نوین بررسی شده اند تا تاکتیک های احتمالی که به پیروزی کمک می کنند، آموخته شود.
نیروی دریایی هخامنشی ( به پارسی باستان: 𐎴𐎠𐎺, nāva ) [ ۱] نیروی دریایی باستانی امپراتوری پارس بود که میان سال های ۵۲۵ پیش از میلاد تا ۳۳۰ پیش از میلاد، خدمت گذاری می کرد. ایجاد سازمان، زیرساخت و اساس مالی نیروی دریایی هخامنشی به داریوش بزرگ نسبت داده شده است. [ ۲] نیروی دریایی هخامنشی نخستین «نیروی دریایی پادشاهی» واقعی بود که در تاریخ پدید آمد. [ ۳] سرعت کشتی های هخامنشی میان ۴ تا ۱۴ کیلومتر تخمین زده اند؛[ ۴] یکی از نوآوری هایی که در طراحی و ساختن کشتی ها در دوران هخامنشیان رخ داد، ساخت کشتی های ۳ ردیف پارویی است؛ چنین سازه هایی، در نبردها سرعت و توان دفاعی ویژه ای داشتند. [ ۴]
نیروهای دریایی دنیا بر حسب آب هایی که در آنها قادر به دریانوردی و اجرای مأموریت هستند به سه دسته نیروی دریایی آب های قهوه ای، نیروی دریایی آب های سبز و نیروی دریایی آبهای آبی تقسیم بندی می شوند. [ ۵]
نیروی دریایی آب های قهوه ای: نیروی دریایی آب های قهوه ای به نیروی دریایی که قابلیت به اجرا درآوردن عملیات نظامی در رودخانه ها، آب های داخلی، خلیج های کم عمق و آبهای ساحلی را دارا باشند گفته می شود. این نیروهای دریایی معمولاً مجهز به شناورهای توپدار کوچک و انواع شناورهای گشتی می باشند.
نیروی دریایی آب های سبز: از نظر نظامی نیروی دریایی آب های سبز به یک نیروی دریایی گفته می شود که شعاع عمل آن در نزدیکی ساحل بوده و توانایی انجام عملیات در آب های ساحلی یا سرزمینی خود را دارد. این نیروهای دریایی مجهز به شناورهایی حداکثر تا کوروت ( پاسیور ) هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز دوران بسیار قدیم و با پیدایش قایق ها و کشتی های کوچک این نیرو در ارتش های باستانی شکل گرفت. پس از اختراع موتور بخار کشتی ها سریعتر شدند و رفته رفته این نیرو به یکی از پایه های ارتش های نوین تبدیل گشت.
نیروهای دریایی باستانی اثر فراوانی بر آنچه امروزه نیروی دریایی خوانده می شود، داشته اند. پیامد و نتایج جنگ ها میان نیروهای دریایی دوران باستان توسط ارتش های نوین بررسی شده اند تا تاکتیک های احتمالی که به پیروزی کمک می کنند، آموخته شود.
نیروی دریایی هخامنشی ( به پارسی باستان: 𐎴𐎠𐎺, nāva ) [ ۱] نیروی دریایی باستانی امپراتوری پارس بود که میان سال های ۵۲۵ پیش از میلاد تا ۳۳۰ پیش از میلاد، خدمت گذاری می کرد. ایجاد سازمان، زیرساخت و اساس مالی نیروی دریایی هخامنشی به داریوش بزرگ نسبت داده شده است. [ ۲] نیروی دریایی هخامنشی نخستین «نیروی دریایی پادشاهی» واقعی بود که در تاریخ پدید آمد. [ ۳] سرعت کشتی های هخامنشی میان ۴ تا ۱۴ کیلومتر تخمین زده اند؛[ ۴] یکی از نوآوری هایی که در طراحی و ساختن کشتی ها در دوران هخامنشیان رخ داد، ساخت کشتی های ۳ ردیف پارویی است؛ چنین سازه هایی، در نبردها سرعت و توان دفاعی ویژه ای داشتند. [ ۴]
نیروهای دریایی دنیا بر حسب آب هایی که در آنها قادر به دریانوردی و اجرای مأموریت هستند به سه دسته نیروی دریایی آب های قهوه ای، نیروی دریایی آب های سبز و نیروی دریایی آبهای آبی تقسیم بندی می شوند. [ ۵]
نیروی دریایی آب های قهوه ای: نیروی دریایی آب های قهوه ای به نیروی دریایی که قابلیت به اجرا درآوردن عملیات نظامی در رودخانه ها، آب های داخلی، خلیج های کم عمق و آبهای ساحلی را دارا باشند گفته می شود. این نیروهای دریایی معمولاً مجهز به شناورهای توپدار کوچک و انواع شناورهای گشتی می باشند.
نیروی دریایی آب های سبز: از نظر نظامی نیروی دریایی آب های سبز به یک نیروی دریایی گفته می شود که شعاع عمل آن در نزدیکی ساحل بوده و توانایی انجام عملیات در آب های ساحلی یا سرزمینی خود را دارد. این نیروهای دریایی مجهز به شناورهایی حداکثر تا کوروت ( پاسیور ) هستند.
wiki: نیروی دریایی