نیروهای بی طرف در طول جنگ جهانی دوم ( انگلیسی: Neutral powers during World War II ) کشورهایی بودند که در طول جنگ جهانی دوم بی طرف باقی ماندند. برخی از این کشورها مستعمرات بزرگی در خارج از کشور داشتند یا قدرت اقتصادی زیادی داشتند. اسپانیا به تازگی جنگ داخلی آن را پشت سر گذاشته بود، که در ۱ آوریل ۱۹۳۹ ( پنج ماه قبل از تهاجم آلمان به لهستان ) پایان یافت - جنگی که چندین کشور را درگیر کرد. کشورهایی که متعاقباً در جنگ جهانی دوم شرکت کردند.
در طول جنگ جهانی دوم، قدرت های بی طرف به امید اجتناب از حمله، طرف هیچ یک از کشورهای درگیر را به طور رسمی نگرفتند. با این حال، پرتغال، سوئد و سوئیس همگی به متفقین از طریق ارائه کمک هایی «داوطلبانه» به بریتانیا کمک کردند، در حالی که اسپانیا از متفقین به نفع محور دوری کرد و کمک های داوطلبانه خود، لشکر آبی را برای آنها فراهم کرد.
ایرلند به طور کلی از طرف متفقین مانند ایالات متحده حمایت می کرد.
ایالات متحده تا ۸ دسامبر ۱۹۴۱ بی طرف ماند، یک روز پس از حمله ژاپن به پرل هاربر.
پیمان لاتران بین ایتالیا و واتیکان، که در سال ۱۹۲۹ امضا شد، ایجاب می کرد که پاپ «بی طرفی همیشگی در روابط بین الملل» را حفظ کند و واتیکان را به یک کشور بی طرف تبدیل کرد.
چندین کشور علیرغم تلاش هایشان برای بی طرفی مورد تهاجم واقع شدند. اینها شامل تهاجم به دانمارک و نروژ در ۹ آوریل ۱۹۴۰—بعد بلژیک، هلند، و لوکزامبورگ در ۱۰ مه ۱۹۴۰. در همان روز، ۱۰ مه ۱۹۴۰، انگلیسی ها که قبلاً در آوریل به جزایر فارو حمله کرده بودند، به به ایسلند حمله کردند و یک نیروی اشغالگر تأسیس کردند ( متعاقباً جایگزین شدند با ایالات متحده که در آن زمان بی طرف بود ) .
اتحاد جماهیر شوروی به لیتوانی حمله کرد در ۱۵ ژوئن ۱۹۴۰ و لتونی و استونی در ۱۷ ژوئن. در بالکان، جنگ ایتالیا و یونان در ۲۸ اکتبر ۱۹۴۰ آغاز شد و یوگسلاوی مورد حمله قرار گرفت در آوریل ۱۹۴۱. ایران نیز حمله و اشغال شد توسط بریتانیا و اتحاد جماهیر شوروی در اوت ۱۹۴۱.
همچنین به تاریخ افغانستان، آندورا، گواتمالا، لیختن اشتاین، عربستان سعودی و یمن در این دوره نگاه کنید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر طول جنگ جهانی دوم، قدرت های بی طرف به امید اجتناب از حمله، طرف هیچ یک از کشورهای درگیر را به طور رسمی نگرفتند. با این حال، پرتغال، سوئد و سوئیس همگی به متفقین از طریق ارائه کمک هایی «داوطلبانه» به بریتانیا کمک کردند، در حالی که اسپانیا از متفقین به نفع محور دوری کرد و کمک های داوطلبانه خود، لشکر آبی را برای آنها فراهم کرد.
ایرلند به طور کلی از طرف متفقین مانند ایالات متحده حمایت می کرد.
ایالات متحده تا ۸ دسامبر ۱۹۴۱ بی طرف ماند، یک روز پس از حمله ژاپن به پرل هاربر.
پیمان لاتران بین ایتالیا و واتیکان، که در سال ۱۹۲۹ امضا شد، ایجاب می کرد که پاپ «بی طرفی همیشگی در روابط بین الملل» را حفظ کند و واتیکان را به یک کشور بی طرف تبدیل کرد.
چندین کشور علیرغم تلاش هایشان برای بی طرفی مورد تهاجم واقع شدند. اینها شامل تهاجم به دانمارک و نروژ در ۹ آوریل ۱۹۴۰—بعد بلژیک، هلند، و لوکزامبورگ در ۱۰ مه ۱۹۴۰. در همان روز، ۱۰ مه ۱۹۴۰، انگلیسی ها که قبلاً در آوریل به جزایر فارو حمله کرده بودند، به به ایسلند حمله کردند و یک نیروی اشغالگر تأسیس کردند ( متعاقباً جایگزین شدند با ایالات متحده که در آن زمان بی طرف بود ) .
اتحاد جماهیر شوروی به لیتوانی حمله کرد در ۱۵ ژوئن ۱۹۴۰ و لتونی و استونی در ۱۷ ژوئن. در بالکان، جنگ ایتالیا و یونان در ۲۸ اکتبر ۱۹۴۰ آغاز شد و یوگسلاوی مورد حمله قرار گرفت در آوریل ۱۹۴۱. ایران نیز حمله و اشغال شد توسط بریتانیا و اتحاد جماهیر شوروی در اوت ۱۹۴۱.
همچنین به تاریخ افغانستان، آندورا، گواتمالا، لیختن اشتاین، عربستان سعودی و یمن در این دوره نگاه کنید.
