نَیِّر تبریزی، محمدتقی (تبریز ۱۲۴۷ـ همان جا ۱۳۱۲ق)
فقیه، محدث، ادیب، شاعر و خوشنویس ایرانی. از بزرگان فرقۀ شیخیه در آذربایجان بود. در ۲۲سالگی برای تکمیل تحصیلات به نجف رفت و از محضر بزرگان آن جا بهره جست. سپس، به زادگاهش برگشت. از نخستین کسانی بود که به همراه پدرش بر مسلک علی محمد باب ردّیه نوشت. مرثیه هایی که برای ائمه سروده، در میان مردم پرآوازه است. از آثارش: مثنوی آتشکده در مراثی (تهران، ۱۳۱۵ق)؛ لآلی منظومه در قصاید و قطعات و مراثی و مدایح در بحور و اوزان مختلف (تبریز، ۱۳۲۲ق)؛ لآلی منثوره (تبریز، ۱۳۰۹ق)؛ مفاتیح الغیب (تبریز، بی تا)؛ تفسیر آیۀ و ما خلقت الجن و الانس (تبریز، بی تا)؛ صحیفةالابرار فی مناقب العترةالاطهار (تبریز، ۱۳۱۹ق)؛ رساله ای در علم امامت که همراه با رسالۀ شقشقیه در یک جلد چاپ شده است (تبریز، ۱۲۸۶ق)؛ دیوان غزلیات که قسمت عمدۀ به آن فارسی و تعدادی عربی و دو سه قطعه نیز به ترکی است؛ شرح حدیث اناالنقطه؛ نصرت الحق؛ کشف السبحات؛ الفیه ای به نام فسوةالفصیل که ۵۰۰ بیت آن سرودۀ میرزامحمد طسوجی است.
فقیه، محدث، ادیب، شاعر و خوشنویس ایرانی. از بزرگان فرقۀ شیخیه در آذربایجان بود. در ۲۲سالگی برای تکمیل تحصیلات به نجف رفت و از محضر بزرگان آن جا بهره جست. سپس، به زادگاهش برگشت. از نخستین کسانی بود که به همراه پدرش بر مسلک علی محمد باب ردّیه نوشت. مرثیه هایی که برای ائمه سروده، در میان مردم پرآوازه است. از آثارش: مثنوی آتشکده در مراثی (تهران، ۱۳۱۵ق)؛ لآلی منظومه در قصاید و قطعات و مراثی و مدایح در بحور و اوزان مختلف (تبریز، ۱۳۲۲ق)؛ لآلی منثوره (تبریز، ۱۳۰۹ق)؛ مفاتیح الغیب (تبریز، بی تا)؛ تفسیر آیۀ و ما خلقت الجن و الانس (تبریز، بی تا)؛ صحیفةالابرار فی مناقب العترةالاطهار (تبریز، ۱۳۱۹ق)؛ رساله ای در علم امامت که همراه با رسالۀ شقشقیه در یک جلد چاپ شده است (تبریز، ۱۲۸۶ق)؛ دیوان غزلیات که قسمت عمدۀ به آن فارسی و تعدادی عربی و دو سه قطعه نیز به ترکی است؛ شرح حدیث اناالنقطه؛ نصرت الحق؛ کشف السبحات؛ الفیه ای به نام فسوةالفصیل که ۵۰۰ بیت آن سرودۀ میرزامحمد طسوجی است.