نیر تبریزی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
عالم دینی، فقیه، خطاط و شاعر متخلص به نیر. مشهور به حجت الاسلام تبریزی. وی از مشاهیر فرقه ی شیخیه در آذربایجان بود. او و پدرش از اولین کسانی هستند که بر مسلک علی محمد باب ردیه نگاشتند. در تبریز به دنیا آمد و در همان جا نشو و نما یافت و مقدمات را فراگرفت.
سپس به نجف رفت. پس از فراگیری فقه و اصول و حکمت و کسب فیض از محضر علما به تبریز بازگشت. او به واسطه ی پدرش از شیخ احمد احسایی و نیز از شاگردان سید کاظم رشتی روایت کرده است. در خوشنویسی متبحر بود و با شعرای زمان خود از جمله: ادیب الممالک فراهانی، حاج فضلعلی مولوی متخلص به صفا، میرزا محمد ملا باشی طسوجی، حاج میرزا کاظم طباطبایی معروف به حاج وکیل، میرزا علی منجم باشی و شریف العلمای اصفهانی مصاحبت داشت.
در تبریز درگذشت و پیکرش به نجف منتقل و در وادی السلام دفن شد. از آثارش: «مفاتیح الغیب فی علم الائمة علیهم السلام»؛ رساله ی «علم الساعة»، در کیفیت علم ائمه علیهم السلام؛ تفسیر آیه «و ما خلقت الجن والانس»؛ رساله ی «نصرة الحق»؛ رساله ی «لمح البصر»؛ «صحیفة الابرار فی مناقب العترة الاطهار علیهم السلام»؛ «لالی منثورة»؛ «لالی منظومه» یا «اللالی المنظومة»؛ مثنوی «در خوشاب فی جواب قاردوشاب» که رساله «توحیدیه» آقا میرزا محمود خویی معروف به اصولی را نقد کرده و تخلص خود را در این منظومه عمیداً قرار داده است؛ «آتشکده» در مراثی؛ دیوان شعر