نیدا

بخش مهمی از محدودیت هایی که روابط جنسی موجود میان زن و شوهر را تحت تأثیر می گیرد مربوط به قاعدگی یا نیدا است. کتاب مقدس مرد را نهی کرده است که «به زن در نیدا که وقت ناپاکی وی است نزدیک شود و عورت او را برهنه سازد». زوجینی که در زمان قاعدگی دست به تماس جنسی می زنند در میان قوم خویش باقی نخواهند ماند. زنی که در حالت قاعدگی است برای مدت هفت روز به لحاظ دینی ناپاک محسوب می شود و هر چیزی که وی با آن تماس پیدا کند آلوده می گردد.
به منظور آنکه زن و شوهر از نزدیک شدن به ممنوعیت های نیدا بازداشته شوند مجموعه ای از تدابیر پیشگیرانه مقرر شده است که ارتباط زوجین را در خلال این دوره محدود می کند. آنها نباید به شوخی و از سر تفریح با هم برخورد کنند، یا تماس بدنی داشته باشند، یا اینکه و لو با لباس با هم در یک تختخواب بخوابند. شوهر نباید وقتی که زنش تماماً یا تقریباً برهنه است به او نگاه کند؛ نیز باید کارهایی را که معمولاً برای همدیگر انجام می دهند کوتاه و مختصر کنند.
در دوران معبد و در اوایل دوره پس از معبد، که پاکی و ناپاکی در بخش وسیعی از زندگی یهودی نمود داشت، محدودیت های مربوط به نیدا به شدت رعایت می شدند تا نگذارند زنان باعث آلودگی اشیایی که خصوصیتی دینی داشتند شوند. میشنا حتی از مکان ناپاکان یاد کرده است. این محل احتمالاً توسط زنانی که دوره قاعدگی خویش را می گذراندند، استفاده می شده است. امروزه در میان فلاشه های اتیوپی که آداب و عقاید یهودی را برگرفته و به آن عمل می کنند هنوز می توان رسمی مشابه این را دید، اما معلوم نیست که آیا این رویه بخشی از میراث یهودیت آنان است یا آن را از کشورهای همسایه گرفته اند. با خراب شدن معبد و با تغییراتی که به دنبال آن در یهودیت به بار آمد بسیاری از قوانین مربوط به پاکی و ناپاکی دیگر از کارایی افتادند. تنها آثاری که در یهودیت معاصر بر جدایی و تفکیک ناشی از نیدا بار می شود، مربوط می شوند به مسئله حضور زنان در کنیسه و شرکت آنان در نمازهای جماعت.