نیجیری عبدالله بن فودی

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] «ابومحمد عبدالله بن محمد بن عثمان بن صالح بن هارون بن محمد بن جب بن محمدایوب بن ماسران بن بوب باب بن موسی جکل»، در سال 1186ق1799/م، به دنیا آمد. .
نسبت خانوادگی وی، به قبیله «فولانیه» نیجریه که معروف به «التوروب» می باشند، می رسد که در منطقه «فوتاتورو» ساکن بوده و از «تنبکتو» به آن مهاجرت کرده اند .
ادله فراوانی وجود دارد که نشانگر این امر است که اجداد و اسلاف عبدالله بن فودی، از زمان جد بزرگش موسی جکل، به علم، تعلیم و تعلم اشتغال داشته اند .
ابن خلدون در مقدمه خود به این نکته اشاره دارد که: «اهل مغرب، شمال آفریقا و بلاد بربر، در تعلیم اطفال و کودکان خود، به آموزش قرآن اکتفا نموده و چیز دیگری بر آن نمی افزایند و لذا اهالی آن، نسبت به سایر بلاد اسلامی، در رسم قرآن و حفظ آن، پیشگام و مقدم می باشند». این امر دلالت بر روش تعلیم اطفال مسلمین در بلاد غربی و شمالی آفریقا داشته و کلام شیخ عثمان، برادر عبدالله که تأکید دارد عبدالله در دوازده سالگی قرآن را به خوبی آموخته بود را تأیید می کند .
تعلیم شیخ عبدالله، غالبا توسط افراد خانواده وی؛ یعنی پدر، مادر، جد، برادرش عثمان و تعدادی از عموها و دایی ها، صورت می گرفت. وی در میان اطرافیان، به عنوان عالم عربی دان، شاعر توانا و عالم به لغت معروف بود .
وی دارای تألیفات و آثار بسیاری می باشد که برخی آن ها را تا یک صدوهفتاد اثر شمرده اند که از جمله آن ها می توان از آثار زیر نام برد:

پیشنهاد کاربران

بپرس