نیایش کن. [ ی ِ ک ُ ] ( نف مرکب ) عابد. نیایشگر. عبادتگر. که دعا خواند و ستایش کند : ز پاکی ورا خانه خویش خواندنیایش کنان را بدان پیش خواند.فردوسی.
( صفت ) عبادت کننده پرستنده : جمع : نیایش کنان : (( ز پاکی ورا ( کعبه ) خان. خویش خواند نیایش کنان را بدان پیش خواند . ) ) ( شا. بخ ۱۸۴۶ : ۷ )
