نیایش سرایی

نیایش سرایی[ ۱] اصطلاحی است که برای مناجات همگانی سنتی کلیساها و دیگر مکان ها به کار می رود.
این اصطلاح بیشتر به آیین های ویژهٔ مسیحی هم چون آیین نیایش قدسی در کلیسای ارتودکس شرقی و آیین عشای ربانی در کلیسای کاتولیک اشاره دارد. نیایش سرایی های اسلامی و یهودی را معمولاً عبادت و مناجات می نامند که هر دین برای نیایش ها انواع گوناگونی دارد برای نمونه دعای کمیل در کیش شیعه.
عمل نیایش سرایی یک عمل جمعی است که از سوی باورمندان به خدا به منظور ستایش «آفریدگار»، ارج گذاشتن به دهش هایی که انسان دریافت کرده و التماس و توبه به کار می رود.
رسم و رسوم هر نوع از نیایش سرایی ممکن است به فراخور مورد نیایش تغییراتی داشته باشد. برای نمونه نیایش سرایی زاده شدن کودک، گذر نوجوان از سنی معین، ازدواج و مرگ هر یک ممکن است آیین های ویژه خود را داشته باشد. روش پوشیدن جامه، آماده کردن خوراک، چهره پردازی نیایشگران و دیگر اعمال بهداشتی هر یک جزئی از فعالیت های نیایشی است. بسیاری از نیایش ها از وردهای تکرارشونده تشکیل شده اند.
بسته به قدمت اجرای آیین های نیایش سرایی در هر کلیسا، کلیساها معمولاً به دو دسته نیایشی و غیر نیایشی تقسیم می شود.