نیایش

نیایش یا دُعا شکلی از رفتار دینی است که هدف از آن، جستن ارتباط با موجودیتی است که فردِ نیایشگر او را به عنوان آفریدگار خود یا موجودی روحانی در نظر می گیرد. فرد نیایشگر در دعاهای خود معمولاً خواسته ای را از مخاطبِ نیایش خود طلب می کند، یا از مخاطبِ دعا سپاسگزاری می کند. [ ۱] دعاها معمولاً با بیان کردن واژه هایی به صورت شفاهی یا تداعی آن واژه ها در ذهن انجام می گیرد و در برخی ادیان شکل رایج تر آن به صورت نیایش سرایی است. نیایش می تواند به صورت فردی یا گروهی انجام شود. مخاطبان نیایش ممکن است ایزدها، ارواح، درگذشتگان، و حتی مفاهیم باشند. از انواع دعاها می توان دعاهای درخواستی، التماسی، سپاسگزارانه، اعترافی، توبه گرانه، پرستش گونه و همدم خواهانه را نام برد.
افراد برای منظورهای گوناگونی دعا می کنند؛ از جمله برای منفعت شخصی یا برای بهبود وضعیت فرد یا افراد دیگر. التماس از «ایزد» برای انجام کاری، اعتراف به «گناهان»، درمیان گذاشتن اندیشه ها با کسی که به عنوان آفریدگار در نظر گرفته می شود، ایجاد حسّ بودن با «ایزد» به منظور کاستن از حس تنهایی، ارتباط جستن با افرادِ درگذشته یا همراهی با هم دینان در سرودخوانی های نیایشی یا نمازها می توانند از دلایل نیایش باشند. [ ۲] از دعاهای مهم نزد یهودیان و مسیحیان دعاهای و مناجات های داوود نبی و دعای ربانی است.
یکی از دعاهایی که مورد اهتمام شیعیان است، دعا برای ظهور مهدی امام دوازدهم آنها است. [ ۳]
پژوهش های علمی که جهت بررسی تأثیرات احتمالی نیایش بر وضعیت روحی یا تندرستی افراد انجام شده، نتیجهٔ روشنی در برنداشته و این پژوهش ها نتایج متضادی را ارائه داده اند. اما واقعیت اینست که اعتقاد به موجودی بی نهایت مهربان و غم خوار و همدم و حکیم در هستی و کائنات، به انسان حس وجود پشتیبان معنوی برای حل مشکلات را می دهد و آن خدای شنوا و مهربان و همدم، پشتیبان انسان تنها و بی پناه و درمانده است، همین تصور و دیدگاه نسبت به هستی، خود به خود باعث رفع افسردگی و اختلالات روانی می شود؛ زیرا دینداران و مذهبی ها به خدایی باور دارند که مهربان است و قطعاً زحمات انسان را در دنیا بی پاداش نمی گذارد. مذهب و نیایش، روح امیدواری و دعوت به تلاش و مقاومت برای حل مشکل و بحران را در انسان تقویت می کند زیرا انسان مذهبی اعتقاد دارد که در دامن خدایی قدرتمند و خیرخواه است و ان خدا قطعاً او را در حل مشکلات کمک می کند * چون او عادل و مهربان و آگاه به همه چیز است * , کسی هست که درد ان شخص را بشنود و او خدا است، پس او پشتیبانی قادر و توانا و مهربان دارد و با کمک و استمداد از این نیروی قادر، انسان مذهبی، به جنگ با مشکلات می رود. انسان مذهبی، غمخوار و دوستی دارد که با او درد و دل کند در واقع او با اینکار خود را ( به اصطلاح ) خالی می کند و این خود باعث تسکین روح او می شود. این را از یاد نبرید که تلقین کردن و دیدگاه مثبت داشتن و مثبت دیدن و تلقین کردن از بهترین و مئاثرترین راه ها برای حل اختلالات روانی و افسردگی است. اما انسان غربی، دنیا را صرفاً متولد شده فعل و انفلاعات فیزیک و شیمیایی می بیند و در پس کائنات، به خدای قدرتمند و مهربان ایمانی ندارد و ان را خرافه می پندارد. پس ناخوانده پیداست که در گرماگرم مشکلات و بحران های زندگی، انسان مادی و ماتریالیسمی پشتیبان مهربان و حکیمی ندارد و جهان، همان روابط خشک و بی احساس و بی روح بین مادیات و موجودات است و خود باید با درد بسوزد و بسازد یا برای مشکل تلاش کند * هر چند تلاشش بیهوده و بی ثمر باشد * و این خود باعث بدبینی نسبت به هستی می شود و در آخر اگر از حد بگذرد منجر به خودکشی می شود. ( کتاب نیایش الکسیس کارل و کتاب انسان و ایمان مرتضی مطهری برای فهم مسئله، کتاب ها و منابع مناسبی هستند ) [ ۴] [ ۵]

نیایش (فیلم ۲۰۲۱). نیایش ( به انگلیسی: Benediction ) یک فیلم زندگی نامه ای و درام محصول سال ۲۰۲۱ به نویسندگی و کارگردانی ترنس دیویس با بازی جک لودن و پیتر کاپالدی در نقش زیگفرید ساسون، شاعر جنگ، به همراه سایمون راسل بیل، جرمی ایروین، کیت فیلیپس، جما جونز و بن دنیلز است. این فیلم در بریتانیا در ۲۰ می ۲۰۲۲ توسط ورتیگو فیلمز و ایالات متحده در ۳ ژوئن ۲۰۲۲ توسط رودساید اترکشنز منتشر شد.
تلاش مادام العمر زیگفرید ساسون، شاعر جنگ افسانه ای قرن بیستم برای رستگاری شخصی از طریق تجربیاتش با خانواده، جنگ، نوشته هایش و روابط ویرانگر، حل نشده باقی می ماند، و هرگز متوجه نمی شود که فقط می تواند از درون سرچشمه بگیرد.
فیلمبرداری در ۸ سپتامبر ۲۰۲۰ آغاز شد، [ ۶] [ ۷] [ ۸] و در ۲۲ اکتبر ۲۰۲۰ به پایان رسید. [ ۹] [ ۱۰]
در وب سایت جمع آوری بازبینی راتن تومیتوز بر اساس ۱۴۶ بررسی، با میانگین امتیاز ۷٫۸ از ۱۰، دارای ۹۴٪ تاییدیه است. [ ۱۱] در متاکریتیک بر اساس ۳۲ نقد منتقد، امتیاز ۸۱ از ۱۰۰ را به فیلم اختصاص داد که نشان دهنده «تحسین جهانی» است. [ ۱۲]