نیام لگن خاصره

نیام لگن خاصره ( انگلیسی: Pelvic fascia ) لایه ای از بافت همبندی است که در بالا در امتداد نیام پوشاننده دیواره های شکم و در پائین در امتداد نیام ناحیه میان دوراه ( پرینه ) می باشد. نیام لگن به دو لایه جداری ( parietal ) و احشائی ( visceral ) تقسیم می شود.
دیواره های لگن را آستر می کند و بر حسب ماهیچه ای که می پوشاند نام گذاری می شود. مثلاً نیام پوشاننده ماهیچه سدادی داخلی ( Internal obturator muscle ) ، نیام سدادی داخلی نام دارد و لایه همبندی متراکم و محکم می باشد. ادامه این نیام روی ماهیچه های بالابرنده مقعد و دنبالچه ای، نیام بالابرنده مقعد و دنبالچه ای و به طور خلاصه لایه فوقانی نیام دیافراگم لگن را تشکیل می دهد. نیام جداری لگن از طریق سوراخی در امتداد نیام پوشاننده سطح تحتانی دیافراگم لگنی در ناحیه میان دوراه ( پرینه ) قرار می گیرد. در محل هایی که نیام جداری در تماس با استخوان قرار می گیرد به پریوست استخوان می چسبد. در میان دوراه جایی که نیام جداری لگن روی ماهیچه بندآر ( اسفنگتر ) مجرای ادرار و غشای میان دوراه را می پوشاند لایه میان دوراهی نیام جداری لگن گفته می شود که لایه نیامی فوقانی دیافراگم ادراری تناسلی را درست می کند.
نیام احشائی لایه ای از بافت همبند سست است که تمام احشاء لگن را پوشانده و از آنها حمایت و نگهداری می کند. در جایی که احشاء در تماس با دیواره لگن خاصره باشد، نیام لایه های جداری و احشائی با همدیگر ادغام می شوند. در محل های خاصی نیام ضخیم شده و رباطهای نیامی را تشکیل می دهند. این رباط ها معمولاً از دیواره های لگن به احشاء کشیده می شوند و سبب حمایت و نگهداری بیشتری از احشای لگن می شوند. رباط های نیامی معمولاً بر حسب محل اتصالشان نامگذاری می شوند، برای نمونه رباط شرمگاهی احشایی ( Pubovesical ligament ) و رباط خاجی گردنی ( sacrocervical ligament ) . در زنان رباط های نیامی که به گردن رحم متصل می شوند، اهمیت بالینی ویژه ای دارند، چرا که از رحم حمایت کرده و از افتادگی رحم جلوگیری می کنند.