نی نوا آلبومی از حسین علیزاده نوازنده و موسیقی دان ایرانی است که در ۱ مهر ۱۳۶۲ توسط مؤسسهٔ فرهنگی هنری ماهور پخش شد. این آلبوم یکی از معروف ترین کارهای حسین علیزاده است و پس از پخش توانست از محبوبیت عمومی برخوردار شود و پایه های شهرت علیزاده را نیز محکم تر کرد. این آلبوم حتی موجب شد که علیزاده در سطح بین المللی هم بتواند خود را بیشتر بشناساند. نی نوا دومین اثری بود که علیزاده برای ارکستر ساخت و پیش از نی نوا، یک سرود در همین سبک برای روز کارگر ساخته بود. هستهٔ اصلی نی نوا مربوط به سال ۱۳۵۶ می شود. او به دلیل علاقه به دستگاه نوا، از این دستگاه برای نوشتن این قطعه استفاده کرده و بعد روی آن کار کرده و آن را با ارکستر زهی ادغام کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
با اینکه برداشت های مختلفی از نی نوا می شود و برخی آن را قطعهٔ مذهبی هم در نظر می گیرند، اما علیزاده تنها آن را نوعی خاطره نویسی موسیقایی از سال های آغازین دههٔ ۱۳۶۰ در نظر می گیرد و ساخت قطعهٔ مذهبی را رد می کند، هرچند که آئین مذهبی را در کنار سایر ایده هایی که داشته، در ساختن آلبوم خود الهام بخش می داند. او در مصاحبه ای می گوید: «نینوا آن واژه ای است که ما همه حس ها را می توانیم دربارهٔ آن داشته باشیم. اگر می خواهند موضوع و حس مبارزه امام حسین را به آن اطلاق کنند، من افتخار می کنم. »
در این آلبوم، نی، نقش یک راوی را دارد و مصرع نخست از نی نامه مولوی، یکی از مواردی بوده که علیزاده از آن ایده گرفته است. تکنوازی نی در این آلبوم توسط جمشید عندلیبی انجام شده است.
نی نوا در زمانی پخش شد که پیش از آن، هنرمندان مختلف عمدتاً از آواز به عنوان عنصر اصلی در موسیقی خود استفاده می کردند و از این رو که یک آلبوم ایرانی تنها با تکیه بر سازهای گوناگون بتواند به محبوبیت فراگیر در جامعه برسد، در نوع خود بااهمیت جلوه می کرد. استفاده از ریتم، سازآرایی گوناگون و فرم چندصدایی که مورد آخر در آن زمان در بین آثار ایرانی تازگی داشت، از عواملی هستند که منتقدان در موفقیت اثر از آن نام می برند.
این آلبوم، به همراه آلبوم دیگری از علیزاده به نام آوای مهر که در سال ۱۳۷۰ منشتر شده بود، مجدداً در قالب لوح فشرده هم منتشر شد. نی نوا توسط ارکسترهایی ایرانی و غیرایرانی همچون ارکستر رودکی، ارکستر سمفونیک اوکراین و یک ارکستر فرانسوی به صورت زنده اجرا شده است.
... [مشاهده متن کامل]
با اینکه برداشت های مختلفی از نی نوا می شود و برخی آن را قطعهٔ مذهبی هم در نظر می گیرند، اما علیزاده تنها آن را نوعی خاطره نویسی موسیقایی از سال های آغازین دههٔ ۱۳۶۰ در نظر می گیرد و ساخت قطعهٔ مذهبی را رد می کند، هرچند که آئین مذهبی را در کنار سایر ایده هایی که داشته، در ساختن آلبوم خود الهام بخش می داند. او در مصاحبه ای می گوید: «نینوا آن واژه ای است که ما همه حس ها را می توانیم دربارهٔ آن داشته باشیم. اگر می خواهند موضوع و حس مبارزه امام حسین را به آن اطلاق کنند، من افتخار می کنم. »
در این آلبوم، نی، نقش یک راوی را دارد و مصرع نخست از نی نامه مولوی، یکی از مواردی بوده که علیزاده از آن ایده گرفته است. تکنوازی نی در این آلبوم توسط جمشید عندلیبی انجام شده است.
نی نوا در زمانی پخش شد که پیش از آن، هنرمندان مختلف عمدتاً از آواز به عنوان عنصر اصلی در موسیقی خود استفاده می کردند و از این رو که یک آلبوم ایرانی تنها با تکیه بر سازهای گوناگون بتواند به محبوبیت فراگیر در جامعه برسد، در نوع خود بااهمیت جلوه می کرد. استفاده از ریتم، سازآرایی گوناگون و فرم چندصدایی که مورد آخر در آن زمان در بین آثار ایرانی تازگی داشت، از عواملی هستند که منتقدان در موفقیت اثر از آن نام می برند.
این آلبوم، به همراه آلبوم دیگری از علیزاده به نام آوای مهر که در سال ۱۳۷۰ منشتر شده بود، مجدداً در قالب لوح فشرده هم منتشر شد. نی نوا توسط ارکسترهایی ایرانی و غیرایرانی همچون ارکستر رودکی، ارکستر سمفونیک اوکراین و یک ارکستر فرانسوی به صورت زنده اجرا شده است.
