نی زن بر دروازه های سپیده دم ( به انگلیسی: The Piper at the Gates of Dawn ) اولین آلبوم از گروه موسیقی سایکدلیک راک بریتانیایی، پینک فلوید و همچنین تنها آلبوم تحت رهبری مؤسس گروه، سید برت است. آلبوم شامل اشعاری غریب دربارهٔ فضا، مترسکها، دورف ها، دوچرخهها و افسانه های خیالی است و شامل آهنگ های بی کلامی است که در فضای سایکدلیک راک سیر می کند. آلبوم در سال ۱۹۶۷ توسط کلمبیا رکوردز/ئی ام آی رکوردز در بریتانیا و توسط تاور رکوردز در آمریکا منتشر شد. در سی امین و چهلمین سالگرد انتشار، آلبوم در سال های ۱۹۹۷ و ۲۰۰۷ نیز دوباره انتشار یافت. در سال ۲۰۱۲، نی زن بر دروازه های سپیده دم در نظرخواهی مجلهٔ رولینگ استون به عنوان ۳۴۷امین آلبوم برتر همهٔ زمان ها در بین ۵۰۰ آلبوم انتخاب شد.
راجر واترز، نیک میسن و ریچارد رایت که در رشتهٔ معماری تحصیل می کردند همراه با سید برت که در رشته گرافیک تحصیل می کرد، از سال ۱۹۶۲ اجراهایی را به شکل های گوناگون برگزار می کردند، آن ها اولین تور خود را تحت نام The Pink Floyd در سال ۱۹۶۵ آغاز کردند.
آنها در سال ۱۹۶۷ با قراردادی که با ئی ام آی رکوردز رکوردز امضا کردند عملاً تبدیل به گروهی حرفه ای شدند، با پیش پرداخت ۵۰۰۰پوند. اولین تک آهنگ آن ها دربارهٔ فردی زنانه پوش با جنون دزدی بود که عنوان «آرنولد لاین» را به خود گرفت. این تک آهنگ در ۱۱ مارس منتشر شد و جنجالی کوچک به راه انداخت که رادیو لندن از پخش آن امتناع کرد. حدود شش هفته بعد، گروه به رسانه های جریان اصلی معرفی شد. اعلامیه مطبوعاتی ئی ام آی رکوردز ادعا کرد که گروه «سخنگویان موسیقایی جنبش نوپایی بودند که شامل آزمایش و تجربه در همه هنرها است»، اما ئی ام آی رکوردز تلاش کرد تا بین آن ها و جریان زیرزمینی که گروه از آن سرچشمه می گرفت، فاصله ایجاد کند، با عنوان کردن اینکه «پینک فلوید نمی داند منظور مردم از سایکدلیک پاپ چیست و در تلاش نیست تا بر روی شنوندگانش تأثیرات اوهام برانگیز بگذارد».
گروه در ماه می سال ۱۹۶۷ به استودیوی ساوند تکنیک بازگشت تا تک اهنگ بعدی خود «نواختن امیلی را ببین» را ضبط کند. تک آهنگ در ماه ژوئن منتشر شد و توانست در جایگاه ششم چارت ها قرار بگیرد.
گروه مجبور بودند برای ضبط نخستین آلبومشان از ابی رود استودیوز لندن استفاده کنند. در این میان نورمن اسمیت یکی از شخصیت هایی بود که مذاکرات میان پینک فلوید و ئی ام آی رکوردز رکوردز را انجام می داد. باوجوداین که نیک میسون درامر گروه در اتوبیوگرافی خود در سال ۲۰۰۵ این دوره ها را نسبتاً بدون دردسر عنوان می کند نورمن اسمیت مخالف است و مدعی بود که در این دوران سید برت به پیشنهاها و انتقاهای سازنده بی توجه بوده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفراجر واترز، نیک میسن و ریچارد رایت که در رشتهٔ معماری تحصیل می کردند همراه با سید برت که در رشته گرافیک تحصیل می کرد، از سال ۱۹۶۲ اجراهایی را به شکل های گوناگون برگزار می کردند، آن ها اولین تور خود را تحت نام The Pink Floyd در سال ۱۹۶۵ آغاز کردند.
آنها در سال ۱۹۶۷ با قراردادی که با ئی ام آی رکوردز رکوردز امضا کردند عملاً تبدیل به گروهی حرفه ای شدند، با پیش پرداخت ۵۰۰۰پوند. اولین تک آهنگ آن ها دربارهٔ فردی زنانه پوش با جنون دزدی بود که عنوان «آرنولد لاین» را به خود گرفت. این تک آهنگ در ۱۱ مارس منتشر شد و جنجالی کوچک به راه انداخت که رادیو لندن از پخش آن امتناع کرد. حدود شش هفته بعد، گروه به رسانه های جریان اصلی معرفی شد. اعلامیه مطبوعاتی ئی ام آی رکوردز ادعا کرد که گروه «سخنگویان موسیقایی جنبش نوپایی بودند که شامل آزمایش و تجربه در همه هنرها است»، اما ئی ام آی رکوردز تلاش کرد تا بین آن ها و جریان زیرزمینی که گروه از آن سرچشمه می گرفت، فاصله ایجاد کند، با عنوان کردن اینکه «پینک فلوید نمی داند منظور مردم از سایکدلیک پاپ چیست و در تلاش نیست تا بر روی شنوندگانش تأثیرات اوهام برانگیز بگذارد».
گروه در ماه می سال ۱۹۶۷ به استودیوی ساوند تکنیک بازگشت تا تک اهنگ بعدی خود «نواختن امیلی را ببین» را ضبط کند. تک آهنگ در ماه ژوئن منتشر شد و توانست در جایگاه ششم چارت ها قرار بگیرد.
گروه مجبور بودند برای ضبط نخستین آلبومشان از ابی رود استودیوز لندن استفاده کنند. در این میان نورمن اسمیت یکی از شخصیت هایی بود که مذاکرات میان پینک فلوید و ئی ام آی رکوردز رکوردز را انجام می داد. باوجوداین که نیک میسون درامر گروه در اتوبیوگرافی خود در سال ۲۰۰۵ این دوره ها را نسبتاً بدون دردسر عنوان می کند نورمن اسمیت مخالف است و مدعی بود که در این دوران سید برت به پیشنهاها و انتقاهای سازنده بی توجه بوده است.
