نگژده. [ ن َ گ َ دَ / دِ ] ( اِ ) کوزه و مشربه سفالین. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). در بعضی فرهنگها به کاف [ نکژده ] مرقوم است. ( جهانگیری ) ( از رشیدی ). و بعضی به زای تازی [ نگزده ] نیز گفته اند. ( رشیدی از مؤیداللغات ) ( از آنندراج ).
