نگونی

لغت نامه دهخدا

نگونی. [ ن ِ] ( حامص ) نگون بودن. رجوع به نگون شود :
سیب از زنخی بدان نگونی
بر نار زنخ زنان که چونی.
نظامی.

فرهنگ فارسی

نگون بودن .

دانشنامه آزاد فارسی

نِگونی (Nguni)
بانتوزبانان ساکن افریقای جنوبی. مهم ترین گروه های نگونی عبارت اند از زولوها، سوازیها، پوندوها، خوسایی و ماتابلهها. نگونی ها ابتدا در منطقه ای در افریقای جنوبی زندگی می کردند که امروزه استان ناتال نامیده می شود. با قدرت گرفتن چاکا، پادشاه زولو، و سوبوزای اول، پادشاه سوازی، در نخستین دهه های قرن ۱۹ پراکنده شدند. برخی از گروه های نگونی از افریقای جنوبی به مالاوی و تانزانیا مهاجرت کردند و پس از تسلط بر این مناطق، حکومت تشکیل دادند.

پیشنهاد کاربران

بپرس