نگه چراندن. [ ن ِ گ َه ْ چ َ / چ ِ دَ ] ( مص مرکب ) چشم چرانی کردن. به حسرت و ولع در چیزی نگریستن : بر سینه نعل و داغم بس لاله و گل من تا کی نگه چرانم در باغ و راغ مردم.
صائب ( از آنندراج ).
فرهنگ فارسی
چشم چرانی کردن : برسینه نعل و داغم بس لاله و گل من تاکی نگه چرانم در باغ وراغ مردم . ( ظهوری سراج اللغات )