نگه انداز

لغت نامه دهخدا

نگه انداز. [ ن ِ گ َه ْاَ ] ( اِ مرکب ) عبارت است از آن قدر مسافت که نگاه تا به منتهای آن تواند رسید. ( آنندراج ) :
من و نظاره خشتی که از بیگانه خوئی ها
در آغوش است و دور از یک نگه انداز می آید.
بیدل ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

عبارتست از آن قدر مسافت که نگاه تا به منتهای آن تواند رسید .

پیشنهاد کاربران

بپرس