نِگلیریا فاولِری ( به انگلیسی: Naegleria Fowleri ) یا «آمیب مغزخوار»، گونه ای آمیب تک یاخته ای است که در آب های شیرین و گرم زندگی می کند و در انسان موجب بروز التهاب حاد پرده های مغز و نخاع می گردد که به آن «مننگوانسفالیت آمیبی اولیه»[ الف] می گویند و ظرف چند روز منجر به مرگ می گردد. [ ۱]
این آمیب در طول چرخهٔ حیات خود، به سه صورت مختلف می تواند درآید:
• کیست ( Cyst )
• آمیب تاژک دار ( Flagellate )
• تروفوزوئیت ( Trophozoite )
نوع کیستی آن تنها زمانی ایجاد می شود که شرایط محیطی برای ادامه زندگی این تک یاخته، دشوار باشد ( همانند کمبود مواد مغذی ) و در واقع این تک یاخته با تبدیل شدن به فرم کیستی، خود را از شرایط ناهموار و نامناسب محیط، حفظ می کند. در بدن انسان هرگز نوع کیستی یا تاژک دار دیده نمی شوند و تنها نوع تروفوزوئیت آن است که می تواند منجر به بیماری گردد. نگلیریا از باکتری های دیگر تغذیه می کند. [ ۲]
نگلیریا فاولری نسبت به گرما مقاوم است و به طور معمول در دمای ۴۵ درجه سانتی گراد رشد و نمو می یابد و حتی قادر است دماهای بیشتر را برای مدتی کوتاه تحمل کند و به زندگی ادامه دهد. [ ۲]
نگلیریا فاولری در آب های شیرین و گرم زندگی می کند و در بسیاری از نقاط دنیا دیده می شود. این آمیب به وفور در دریاچه ها، رودخانه ها و چشمه های آب گرم، برکه ها، استخرهای شنا و حتی منابع آب شهری که بخوبی ضدعفونی نشده باشند و دستگاه های گرمایشی آبی، وجود دارد و از آنجایی که «گرما دوست»[ ب] است، در آب های طبیعی مناطق گرمسیر و حاره هم حضور دارد و احتمال ابتلا به آن در فصول گرم سال، بیشتر است.
بیشتر افرادی که دچار بیماری حاد «مننگوانسفالیت آمیبی اولیه» با این تک یاخته ای شده اند، کودکان، نوجوانان و جوانانی بوده اند که یک هفته قبل از بروز نشانه ها، در آب های شیرین طبیعی یا استخر به آب تنی و شنا پرداخته اند. عوامل خطرزا برای ورود این آمیب به بدن انسان، تنها محدود به شناکردن نیست و هرگونه فعالیت تفریحی ویا حضور در آب های شیرین ( حمام کردن، آب تنی، شیرجه، پریدن بداخل آب و اسکی روی آب و غیره ) می تواند خطر ابتلا به آن را به همراه داشته باشد.
دانستن دو نکته دربارهٔ عفونت ناشی از نگلریا حائز اهمیت است: اول آنکه نگلیریا فاولری بر خلاف برخی تک یاخته های دیگر، می تواند در افراد کاملاً سالم نیز که دستگاه ایمنی قوی و طبیعی دارند، باعث بروز بیماری گردد. دوم آنکه این تک یاخته هرگز از طریق «آشامیدن» آب آلوده به آن، منجر به بیماری نمی شود[ ۲] و راه ورود آن به بدن انسان، تنها از طریق بینی و مخاط آن است. عفونت ناشی از نگلریا فاولری از طریق انسان به انسان نیز انتقال نمی یابد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین آمیب در طول چرخهٔ حیات خود، به سه صورت مختلف می تواند درآید:
• کیست ( Cyst )
• آمیب تاژک دار ( Flagellate )
• تروفوزوئیت ( Trophozoite )
نوع کیستی آن تنها زمانی ایجاد می شود که شرایط محیطی برای ادامه زندگی این تک یاخته، دشوار باشد ( همانند کمبود مواد مغذی ) و در واقع این تک یاخته با تبدیل شدن به فرم کیستی، خود را از شرایط ناهموار و نامناسب محیط، حفظ می کند. در بدن انسان هرگز نوع کیستی یا تاژک دار دیده نمی شوند و تنها نوع تروفوزوئیت آن است که می تواند منجر به بیماری گردد. نگلیریا از باکتری های دیگر تغذیه می کند. [ ۲]
نگلیریا فاولری نسبت به گرما مقاوم است و به طور معمول در دمای ۴۵ درجه سانتی گراد رشد و نمو می یابد و حتی قادر است دماهای بیشتر را برای مدتی کوتاه تحمل کند و به زندگی ادامه دهد. [ ۲]
نگلیریا فاولری در آب های شیرین و گرم زندگی می کند و در بسیاری از نقاط دنیا دیده می شود. این آمیب به وفور در دریاچه ها، رودخانه ها و چشمه های آب گرم، برکه ها، استخرهای شنا و حتی منابع آب شهری که بخوبی ضدعفونی نشده باشند و دستگاه های گرمایشی آبی، وجود دارد و از آنجایی که «گرما دوست»[ ب] است، در آب های طبیعی مناطق گرمسیر و حاره هم حضور دارد و احتمال ابتلا به آن در فصول گرم سال، بیشتر است.
بیشتر افرادی که دچار بیماری حاد «مننگوانسفالیت آمیبی اولیه» با این تک یاخته ای شده اند، کودکان، نوجوانان و جوانانی بوده اند که یک هفته قبل از بروز نشانه ها، در آب های شیرین طبیعی یا استخر به آب تنی و شنا پرداخته اند. عوامل خطرزا برای ورود این آمیب به بدن انسان، تنها محدود به شناکردن نیست و هرگونه فعالیت تفریحی ویا حضور در آب های شیرین ( حمام کردن، آب تنی، شیرجه، پریدن بداخل آب و اسکی روی آب و غیره ) می تواند خطر ابتلا به آن را به همراه داشته باشد.
دانستن دو نکته دربارهٔ عفونت ناشی از نگلریا حائز اهمیت است: اول آنکه نگلیریا فاولری بر خلاف برخی تک یاخته های دیگر، می تواند در افراد کاملاً سالم نیز که دستگاه ایمنی قوی و طبیعی دارند، باعث بروز بیماری گردد. دوم آنکه این تک یاخته هرگز از طریق «آشامیدن» آب آلوده به آن، منجر به بیماری نمی شود[ ۲] و راه ورود آن به بدن انسان، تنها از طریق بینی و مخاط آن است. عفونت ناشی از نگلریا فاولری از طریق انسان به انسان نیز انتقال نمی یابد. [ ۲]
wiki: نگلیریا فاولری