در حالی که بسیاری از فرقه های مسیحی هیچ موضعی در مورد پیوستن اعضای خود به گروه فراماسونری ندارند، عدهٔ دیگر از این فرقه ها از بابت پیوستن اعضای خودشان به فراماسونری جلوگیری می کنند. [ ۱]
کلیسای کاتولیک رومی یکی از سرسخت ترین منتقدان فراماسونری بوده است. کلیسا اعضای خود را از فراماسون بودن از دورهٔ پاپ کلمنت دوم در سال ۱۷۳۸ ممنوع کرد. از آن دوره به بعد، واتیکان در طی فرمان رسمی پاپ، عضویت کاتولیک ها در فراماسونری را تحت تهدید تکفیر ممنوع کرد. در سال ۱۹۸۳، قانون کانن به این شرح تغییر پیدا کرد: «کسی که به گروهی ملحق شود که علیه کلیسا توطئه می کند با مجازات عادلانه ای روبرو می گردد، ضمناً آنانی که این گروه ها را رهبری می کنند هم مجازات می شوند». جوزف راتزینگر، که بعدها به عنوان «پاپ بندیکت شانزدهم» شناخته شد در یادداشتی خاطر نشان کرد که آنهایی که در گروه های فراماسونی عضو می شوند «در حالت گناه کبیره هستند و ممکن است عشاء ربانی دریافت نکنند». [ ۲] مجازات تکفیر در قانون شرع فعلی اعلام نگردید ولی عضویت همچنان ممنوع بود. [ ۳]
استفاده ماسونها از تصاویر کتاب مقدس در دایرةالمعارف کاتولیک در سال ۱۹۱۳ به صورتی انجام شده که وحی مسیحیت را مورد انکار قرار داد.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، درگیری بین کاتولیک و فراماسونری به منازعات بر سر تحصیلات سکولار، تبعیض در استخدام و در برخی کشورهای اروپایی اخراج حکام دینی آغاز گردید. [ ۴]
در سال ۱۹۷۴ کاردینال فرانجو سپر ( Franjo Seper ) ، بخشدار جماعت برای "Doctrine of Faith" نامه ای ارسال کرد که به نظر می رسید ممنوعیت مطلق قبلی فراماسونری را کاهش داد باشد[ ۵] که باعث سردرگمی شد و بسیاری از کاتولیک ها را به فراماسون شدن تشویق کرد. در سال ۱۹۸۱، جماعت این موضع را در نامه ای به کنفرانس اسقف های کاتولیک ایالات متحده، با عنوان شفاف سازی در مورد وضعیت فراماسون شدن کاتولیک ها، توضیح داد و بیان کرد که نامهٔ خصوصی سپر که اکنون علنی شده است، تفسیرهای نامطلوبی از دکترین کاتولیک ایجاد کرده است. این نامه همچنین تأیید می کند که ممنوعیت پیوستن کاتولیک ها به فرامین ماسونی همچنان پابرجاست. [ ۵] در اواخر سال ۱۹۸۳ واتیکان مجدداً این ممنوعیت را تأیید کرد. در سال ۲۰۰۰، نامه ای که توسط پدر توماس آنسلو معاون قضایی مکتوب شد، گویای نگرش سهل گیرانه تری نسبت به فراماسونری بود، گرچه این نامه دو سال بعد پس گرفته شد و آنسلو ادعا کرد که این تحلیلی غلط است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکلیسای کاتولیک رومی یکی از سرسخت ترین منتقدان فراماسونری بوده است. کلیسا اعضای خود را از فراماسون بودن از دورهٔ پاپ کلمنت دوم در سال ۱۷۳۸ ممنوع کرد. از آن دوره به بعد، واتیکان در طی فرمان رسمی پاپ، عضویت کاتولیک ها در فراماسونری را تحت تهدید تکفیر ممنوع کرد. در سال ۱۹۸۳، قانون کانن به این شرح تغییر پیدا کرد: «کسی که به گروهی ملحق شود که علیه کلیسا توطئه می کند با مجازات عادلانه ای روبرو می گردد، ضمناً آنانی که این گروه ها را رهبری می کنند هم مجازات می شوند». جوزف راتزینگر، که بعدها به عنوان «پاپ بندیکت شانزدهم» شناخته شد در یادداشتی خاطر نشان کرد که آنهایی که در گروه های فراماسونی عضو می شوند «در حالت گناه کبیره هستند و ممکن است عشاء ربانی دریافت نکنند». [ ۲] مجازات تکفیر در قانون شرع فعلی اعلام نگردید ولی عضویت همچنان ممنوع بود. [ ۳]
استفاده ماسونها از تصاویر کتاب مقدس در دایرةالمعارف کاتولیک در سال ۱۹۱۳ به صورتی انجام شده که وحی مسیحیت را مورد انکار قرار داد.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، درگیری بین کاتولیک و فراماسونری به منازعات بر سر تحصیلات سکولار، تبعیض در استخدام و در برخی کشورهای اروپایی اخراج حکام دینی آغاز گردید. [ ۴]
در سال ۱۹۷۴ کاردینال فرانجو سپر ( Franjo Seper ) ، بخشدار جماعت برای "Doctrine of Faith" نامه ای ارسال کرد که به نظر می رسید ممنوعیت مطلق قبلی فراماسونری را کاهش داد باشد[ ۵] که باعث سردرگمی شد و بسیاری از کاتولیک ها را به فراماسون شدن تشویق کرد. در سال ۱۹۸۱، جماعت این موضع را در نامه ای به کنفرانس اسقف های کاتولیک ایالات متحده، با عنوان شفاف سازی در مورد وضعیت فراماسون شدن کاتولیک ها، توضیح داد و بیان کرد که نامهٔ خصوصی سپر که اکنون علنی شده است، تفسیرهای نامطلوبی از دکترین کاتولیک ایجاد کرده است. این نامه همچنین تأیید می کند که ممنوعیت پیوستن کاتولیک ها به فرامین ماسونی همچنان پابرجاست. [ ۵] در اواخر سال ۱۹۸۳ واتیکان مجدداً این ممنوعیت را تأیید کرد. در سال ۲۰۰۰، نامه ای که توسط پدر توماس آنسلو معاون قضایی مکتوب شد، گویای نگرش سهل گیرانه تری نسبت به فراماسونری بود، گرچه این نامه دو سال بعد پس گرفته شد و آنسلو ادعا کرد که این تحلیلی غلط است.
