[ویکی نور] نگاهی به مبانی نمایشنامه نویسی و تحلیل نمایشنامه در سال 1392 توسط بابک دهقانی به رشته تحریر در آمد. در این کتاب چگونگی نوشتن نمایشنامه در سریعترین زمان آموزش داده شده است و در نهایت چند تمرین نیز وجود دارد.
- بررسی شیوه هایی جهت بهتر نوشتن نمایشنامه
- بررسی موشکافانه تک تک اجزاء نمایشنامه نویسی
- کمک به دست اندرکاران تئاتر و پژوهشگران عرصه نمایشنامه نویسی
برای داشتن منابع نمایشی در ایران. - بررسی و برجسته نمودن این حقیقت که نمایشنامه نویسی خود به تنهایی دارای زیبایی ها و جذابیت هایی است که از دیدگاه نمایشی نیز اهمیت و کاربردهای فراوانی دارد. نمایش نامه (play or stageplay) در لغت فرانسه به نام پی یس(Pièce de théâtre) ترجمه شده است و در فارسی به متنی اطلاق می شود که قابلیت اجرایی داشته باشد. نمایشنامه، معرفِ نوع دیگری از قالب های ادبی کلاسیک است که در طول سال های متمادی متحول شده. اما این متن معمولا در قالب گفتگو بین کاراکترها است. بیشتر به اجرا تکیه دارد تا خوانده شدن. نویسنده ی این متن را نمایشنامه نویس می گویند. شکسپیر را می توان یکی از برجسته ترین نمایشنامه نویسان جهان دانست. برای نمونه رومئو و ژولیت نمایشنامه ای کلاسیک است که عموماً یک اثر ادبی شناخته می شود.
آن چیزی که نویسنده قصد دارد در طول نمایشنامه به مخاطب خود بفهماند و راجع به آن صحبت کند. که حسین جعفری در کتابش در مورد آن چنین گفته است: حرف اصلی نویسنده و به عبارتی فکر و اندیشه ی حاکم بر نمایشنامه. برای بن اندیشه مترادف هایی نیز در نظر گرفته شده است مانند: پیام، هدف، فکر اصلی و غیره. برای شناختن بن اندیشه ی یک نمایشنامه ابتدا باید بر طرح آن نمایشنامه تسلط یابیم.
- بررسی شیوه هایی جهت بهتر نوشتن نمایشنامه
- بررسی موشکافانه تک تک اجزاء نمایشنامه نویسی
- کمک به دست اندرکاران تئاتر و پژوهشگران عرصه نمایشنامه نویسی
برای داشتن منابع نمایشی در ایران. - بررسی و برجسته نمودن این حقیقت که نمایشنامه نویسی خود به تنهایی دارای زیبایی ها و جذابیت هایی است که از دیدگاه نمایشی نیز اهمیت و کاربردهای فراوانی دارد. نمایش نامه (play or stageplay) در لغت فرانسه به نام پی یس(Pièce de théâtre) ترجمه شده است و در فارسی به متنی اطلاق می شود که قابلیت اجرایی داشته باشد. نمایشنامه، معرفِ نوع دیگری از قالب های ادبی کلاسیک است که در طول سال های متمادی متحول شده. اما این متن معمولا در قالب گفتگو بین کاراکترها است. بیشتر به اجرا تکیه دارد تا خوانده شدن. نویسنده ی این متن را نمایشنامه نویس می گویند. شکسپیر را می توان یکی از برجسته ترین نمایشنامه نویسان جهان دانست. برای نمونه رومئو و ژولیت نمایشنامه ای کلاسیک است که عموماً یک اثر ادبی شناخته می شود.
آن چیزی که نویسنده قصد دارد در طول نمایشنامه به مخاطب خود بفهماند و راجع به آن صحبت کند. که حسین جعفری در کتابش در مورد آن چنین گفته است: حرف اصلی نویسنده و به عبارتی فکر و اندیشه ی حاکم بر نمایشنامه. برای بن اندیشه مترادف هایی نیز در نظر گرفته شده است مانند: پیام، هدف، فکر اصلی و غیره. برای شناختن بن اندیشه ی یک نمایشنامه ابتدا باید بر طرح آن نمایشنامه تسلط یابیم.