[ویکی نور] نگاهی به حدیث غدیر، ترجمه «حدیث الغدیر» اثر سید علی حسینی میلانی است. این کتاب در موضوع حدیث غدیر و اثبات حقانیت ولایت امیر مؤمنان علی(ع) توسط هیئت تحریریه انتشارات الحقائق به فارسی ترجمه شده است.
کتاب، مشتمل بر مقدمه های ناشر و نویسنده و متن اثر در سه بخش است. شیوه نویسنده در نگارش اثر همانند دیگر آثار با استفاده از منابع اهل سنت بوده که بهترین شیوه در پاسخ به شبهات اهل سنت است.
نویسنده در مقدمه اش بر کتاب ضمن بیان مطالبی درباره حدیث غدیر بر این نکته تأکید می کند که ابلاغ امامت امیرالمؤمنین(ع) و خلافت نخستین امام شیعیان، از مهم ترین اموری بود که رسول خدا(ص) از آغاز دعوت تا واپسین لحظات زندگی خویش، از طرف خداوند متعال به آن مأمور بوده است؛ چراکه آیه تبلیغ در سوره مائده است و این سوره به اتفاق نظر همه مسلمانان آخرین سوره از قرآن است که نازل شده است. سپس شرایط خاصی که پیامبر خدا(ص) خطبه غدیر را ایراد فرمودند، سخنانی که در ضمن این خطبه از زبان پیامبر(ص) جاری شده است و آیاتی از قرآن کریم که درباره واقعه غدیر نازل شده است را از جمله دلائل اهمیت و عظمت این حدیث شریف دانسته است. بنابراین عدّه بسیاری از اندیشمندان در ماندگاری و نقل و نشر این حدیث شریف متحمّل زحمات طاقت فرسایی شده اند؛ همان گونه که منکران آن نیز در ردّ، کتمان و بی اهمیت جلوه دادن این حدیث از هیچ کوششی فروگذار نکرده اند.
نویسنده در ابتدای مباحث کتاب و پیش از بررسی سندی حدیث غدیر لازم می داند که متن آن را از مصادر معتبر اهل تسنن نقل کند؛ لذا به روایت احمد بن حنبل و نسائی اشاره می کند. احمد بن حنبل در کتاب مسند خود، به سند صحیح از زید بن ارقم چنین نقل می کند: همراه رسول خدا(ص) در سرزمینی به نام «خم» فرود آمدیم. پیامبر خدا(ص) به نماز امر فرمود و در شدت گرما نماز را به پا داشت و پس از آن برای ما خطبه ای ایراد فرمود. برای آن سرور - با پارچه ای که بر درخت تنومندی انداخته بودند - سایبانی آماده شد. آن بزرگوار در ضمن خطبه اش چنین فرمود: آیا نمی دانید؟ آیا شهادت نمی دهید که من به هر مؤمنی از خودش (در تمام امور) سزاوارترم ؟ همه مخاطبان در جواب گفتند: آری. حضرت فرمود: هرکه من مولا و سرپرست او هستم، پس علی مولا و سرپرست اوست. خدایا! دشمن بدار هرکه با علی دشمنی ورزد و دوست بدار آنکه با او از در دوستی درآید.
موضوع دومین بخش کتاب، اثبات حدیث غدیر است. این موضوع از چهار جهت بررسی شده است. ابتدا غدیر از دیدگاه قرآن مطرح شده و به آیات «یا أَیهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ» (المائدة: 67)؛ «ای پیامبر آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده، ابلاغ کن و اگر نکنی پیامش را نرساندهای». آنگاه که پیامبر خدا(ص) خطبه را به پایان رساند، این آیه کریمه نازل شد: «الْیوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلاَمَ دِیناً» (المائدة: 3)؛ «امروز دین شما را برایتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانیدم و اسلام را برای شما آیینی برگزیدم».
در یکی دیگر از جهات اثبات حدیث غدیر، شمار راویان از صحابه ذکر شده است. طبق تحقیقی که انجام یافته است، بیش از یک صدوبیست مرد و زن صحابی به نقل حدیث غدیر پرداخته اند و محدثان اهل سنّت در کتاب هایشان با سلسله سندهای خود حدیث غدیر را از اینها نقل کرده اند که این روایت ها در کتاب هایی که به طور مستقل در زمینه حدیث غدیر نوشته شده، آمده اند.
کتاب، مشتمل بر مقدمه های ناشر و نویسنده و متن اثر در سه بخش است. شیوه نویسنده در نگارش اثر همانند دیگر آثار با استفاده از منابع اهل سنت بوده که بهترین شیوه در پاسخ به شبهات اهل سنت است.
نویسنده در مقدمه اش بر کتاب ضمن بیان مطالبی درباره حدیث غدیر بر این نکته تأکید می کند که ابلاغ امامت امیرالمؤمنین(ع) و خلافت نخستین امام شیعیان، از مهم ترین اموری بود که رسول خدا(ص) از آغاز دعوت تا واپسین لحظات زندگی خویش، از طرف خداوند متعال به آن مأمور بوده است؛ چراکه آیه تبلیغ در سوره مائده است و این سوره به اتفاق نظر همه مسلمانان آخرین سوره از قرآن است که نازل شده است. سپس شرایط خاصی که پیامبر خدا(ص) خطبه غدیر را ایراد فرمودند، سخنانی که در ضمن این خطبه از زبان پیامبر(ص) جاری شده است و آیاتی از قرآن کریم که درباره واقعه غدیر نازل شده است را از جمله دلائل اهمیت و عظمت این حدیث شریف دانسته است. بنابراین عدّه بسیاری از اندیشمندان در ماندگاری و نقل و نشر این حدیث شریف متحمّل زحمات طاقت فرسایی شده اند؛ همان گونه که منکران آن نیز در ردّ، کتمان و بی اهمیت جلوه دادن این حدیث از هیچ کوششی فروگذار نکرده اند.
نویسنده در ابتدای مباحث کتاب و پیش از بررسی سندی حدیث غدیر لازم می داند که متن آن را از مصادر معتبر اهل تسنن نقل کند؛ لذا به روایت احمد بن حنبل و نسائی اشاره می کند. احمد بن حنبل در کتاب مسند خود، به سند صحیح از زید بن ارقم چنین نقل می کند: همراه رسول خدا(ص) در سرزمینی به نام «خم» فرود آمدیم. پیامبر خدا(ص) به نماز امر فرمود و در شدت گرما نماز را به پا داشت و پس از آن برای ما خطبه ای ایراد فرمود. برای آن سرور - با پارچه ای که بر درخت تنومندی انداخته بودند - سایبانی آماده شد. آن بزرگوار در ضمن خطبه اش چنین فرمود: آیا نمی دانید؟ آیا شهادت نمی دهید که من به هر مؤمنی از خودش (در تمام امور) سزاوارترم ؟ همه مخاطبان در جواب گفتند: آری. حضرت فرمود: هرکه من مولا و سرپرست او هستم، پس علی مولا و سرپرست اوست. خدایا! دشمن بدار هرکه با علی دشمنی ورزد و دوست بدار آنکه با او از در دوستی درآید.
موضوع دومین بخش کتاب، اثبات حدیث غدیر است. این موضوع از چهار جهت بررسی شده است. ابتدا غدیر از دیدگاه قرآن مطرح شده و به آیات «یا أَیهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ» (المائدة: 67)؛ «ای پیامبر آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده، ابلاغ کن و اگر نکنی پیامش را نرساندهای». آنگاه که پیامبر خدا(ص) خطبه را به پایان رساند، این آیه کریمه نازل شد: «الْیوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلاَمَ دِیناً» (المائدة: 3)؛ «امروز دین شما را برایتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانیدم و اسلام را برای شما آیینی برگزیدم».
در یکی دیگر از جهات اثبات حدیث غدیر، شمار راویان از صحابه ذکر شده است. طبق تحقیقی که انجام یافته است، بیش از یک صدوبیست مرد و زن صحابی به نقل حدیث غدیر پرداخته اند و محدثان اهل سنّت در کتاب هایشان با سلسله سندهای خود حدیث غدیر را از اینها نقل کرده اند که این روایت ها در کتاب هایی که به طور مستقل در زمینه حدیث غدیر نوشته شده، آمده اند.
wikinoor: نگاهی_به_حدیث_غدیر