نگاه عبرت

[ویکی فقه] نگاه عبرت (قرآن). نگاه به معناى نظر و دید است.
نگاه عبرت آموز به فرجام ناخوشایند امّتهاى پیشین، مورد تشویق خدا:۱. أَ وَ لَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ أَثارُوا الْأَرْضَ وَ عَمَرُوها أَکْثَرَ مِمَّا عَمَرُوها وَ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَما کانَ اللَّهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ.
روم/سوره۳۰، آیه۹.
عبرت نگرفتن مشرکان، از نگاه خود به معجزات پیامبر صلی الله علیه وآله :وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْظُرُ إِلَیْکَ أَ فَأَنْتَ تَهْدِی الْعُمْیَ وَ لَوْ کانُوا لا یُبْصِرُونَ.
یونس/سوره۱۰، آیه۴۳.
۱. ↑ فرهنگ فارسى، ج ۴، ص ۴۸۰۵، «نگاه».۲. ↑ روم/سوره۳۰، آیه۹.
...