نگاه دوختن

لغت نامه دهخدا

نگاه دوختن. [ ن ِ ت َ ] ( مص مرکب ) نگریستن. نگاه کردن.
- نگاه دوختن به چیزی یا به کسی ؛ در آن خیره شدن. بدان نگریستن.

(مصدر ) نگاه دوختن بکسی . بوی نگاه کردن :نگاه استفهام آمیزش را بمن دوخت ...

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید