نکو گوهر

لغت نامه دهخدا

نکوگوهر. [ ن ِ گ َ / گُو هََ ] ( ص مرکب ) نژاده. خوش طینت. نیکونژاد :
با نکوگوهران نکو می کرد
قهر بدگوهران هم او می کرد.

نظامی.

نژاده . خوش طینت . نیکو نژاد .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید