نکو طلعت

لغت نامه دهخدا

نکوطلعت. [ ن ِ طَ ع َ ] ( ص مرکب ) نکوسیما. نکودیدار. خوش سیما :
نکودل است و نکوسیرت و نکومذهب
نکونهاد و نکوطلعت و نکوکردار.

فرخی.

ز دور هرکه مر او را بدید یک ره گفت
زهی سوار نکوطلعت نکودیدار.

فرخی.

خوش است به دیدار شما عالم ازیرا
حوران نکوطلعت و پیروزه قبائید.

ناصرخسرو.

نکو سیما . نکو دیدار . خوش سیما .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید