نکو طالعی

لغت نامه دهخدا

نکوطالعی. [ ن ِ ل ِ ] ( حامص مرکب ) خوش اقبالی. نکوطالع بودن. رجوع به نکوطالع شود.

فرهنگ فارسی

خوش اقبالی . نکو طالع بودن .

پیشنهاد کاربران

بپرس