نکو حال

لغت نامه دهخدا

نکوحال. [ ن ِ ] ( ص مرکب ) نیکوحال. به سامان. توانگر. مرفه. صاحب جاه و قدرت :
دشمن چو نکوحال شدی گرد تو گردد
زنهارمشو غره بدان چرب زبانیش.

ناصرخسرو.

|| سالم وسرحال. سردماغ. تندرست.

نیکو حال . بسامان . توانگر . مرفه . صاحب جاه و قدرت .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید