نکفه

لغت نامه دهخدا

( نکفة ) نکفة. [ ن َ ک َ ف َ ] ( ع اِ ) واحد نَکَف. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).رجوع به نَکَف شود. || دردی که در گوش گیرد. ( از المنجد ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ).

نکفة. [ ن ُ ف َ / ن َ ف َ / ن َ ک َ ف َ ] ( ع اِ ) بن استخوان زنخ. ( ناظم الاطباء ). رجوع به نکفتان شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس