نکروپتوز

نکروپتوز یک نوع برنامه ریزی شده از نکروز، یا مرگ التهابی سلول است. به طور معمول، نکروز با مرگ ناگهانی بی برنامه سلولی ناشی از آسیب سلولی یا نفوذ پاتوژنها شناخته می شود. در مقایسه با منظم، مرگ سلولی برنامه ریزی شده از طریق آپوپتوز همراه است. کشف نکروپتوز نشان داد که سلول ها می توانند نکروز را به طور برنامه ریزی اجرا کنند و آپوپتوز همیشه حالت ترجیحی مرگ سلولی نیست. نکروپتوز به عنوان یک مکانیسم دفاع ویروسی تعریف شده، از این جهت که به سلول اجازه می دهد به حالت «خودکشی سلولی» به صورت مستقل از کاسپازها برود در حالی که در شرایط مهارشدگی ویروسی کاسپازهاست تا جلوی گسترش ویروس را بگیرد. [ ۱] علاوه بر اثر ایمنی، نکروپتوز به عنوان بخشی از بیماری های التهابی مانند بیماری کرون، پانکراتیت و انفارکتوس میوکارد شناخته شده است؛ به عبارت دیگر نقش دوگانه مبارز و عامل ایجاد بیماری را دارد. [ ۲] [ ۳]
نکروپتوز ویژهٔ مهره داران است و ممکن است به عنوان یک دفاع اضافی علیه پاتوژنها محسوب شود. همچنین در مواردی که سلولها قادر به آپوپتوز نیستند، نکروپتوز به عنوان یک راه مرگ سلولی "بدون احتمال خطا ( قطعاً موفق و انجام پذیر ) " عمل می کند، مانند عفونت ویروسی که در آن پروتئین های سیگنال آپوپتوزی ( برخی کاسپازها ) توسط ویروس مسدود می شوند، عمل می کند.
خودکشی سلولی یک وسیله مؤثر برای جلوگیری از گسترش پاتوژن در یک ارگانیسم است. در پاسخ های آپوپتوزی به عفونت، محتویات یک سلول آلوده ( شامل پاتوژن ) توسط مکانیسم فاگوسیتوز «قورت داده می شوند». برخی از پاتوژنها مانند ویروس سیتومگالوف انسان، با تولید مهارکننده های آنزیم کاسپاز مکانیسم آپوپتوزی سلول میزبان را توقیف می کنند. [ ۴] استقلال کاسپازی نکروپتوز به سلول اجازه می دهد با دور زدن فعال سازی کاسپازی مدت زمان زندگی پاتوژن در سلول را کوتاه نماید.