نکداء

لغت نامه دهخدا

نکداء. [ ن َ ] ( ع ص ) ناقة نکداء؛ اشتری بی شیر . ( مهذب الاسماء ). ناقه بی شیر. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از متن اللغة ). || شترماده بسیارشیر . ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از متن اللغة ). || آن اشتر که بچه او نزید و او همیشه بسیارشیر باشد. ( مهذب الاسماء ) ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ازمتن اللغة ). ج ، نُکْد. || شوم عسر. ( اقرب الموارد ). نَکِد. ( منتهی الارب ). تأنیث اَنْکَد. رجوع به اَنْکَد و نیز رجوع به نَکِد شود. ج ، نُکْد.

پیشنهاد کاربران

بپرس