لغت نامه دهخدا
نکته گوی. [ ن ُ ت َ / ت ِ ] ( نف مرکب ) نکته سنج. نکته پرداز. ( آنندراج ). بلیغ و زبان آور و لطیفه گو. ( ناظم الاطباء ). آنکه نکته های دقیق و لطیف گوید. ( فرهنگ فارسی معین ) : دیوانه ای نام او ابوالفوارس به غایت نکته گوی. ( ترجمه محاسن اصفهان ص 113 ). فرهنگ فارسی
( نکته گو ی ) (صفت ) آنکه نکته های دقیق و لطیف گوید . 