نکاثه

لغت نامه دهخدا

( نکاثة ) نکاثة. [ ن ُ ث َ ] ( ع اِ ) شکسته و ریزه مسواک که در دهان بماند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء )( از متن اللغة ). || پاره های گسسته سر رسن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). پاره های گسسته سر ریسمان. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ).

فرهنگ فارسی

شکسته و ریز. مسواک که در دهان بماند . یا پاره های گسست. سر رسن ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس