لغت نامه دهخدا
نچ نچ. [ ن ُ ن ُ ] ( اِ صوت ) صدائی که به علامت تأسف از کار ناخوشایند یا غیرمنتظری که دیگری کرده است از دهان برآرند، یا هنگامی که بخواهند از تأیید کار و سخن کسی سر باززنند. فرهنگ فارسی
(اسم ) ۱ - آوایی که بعلامت عدم قبول یا تاسف ازکاری ازدهان بر آورند.۲ - نه خیر. 